خالقى که با جلوه سراسر نورانى خود، عوالم غیب و شهادت و سرّ و عَلَن را به نعمت وجود آراسته و به برکت برگزیدگانش به ما رسانده ... و با ظهور جمیلش پرده از جمالش برافکنده ... و به کتب مقدس آسمانى‏ اش که از حضرت غیب بر انبیائش از صفى اللَّه تا خلیل اللَّه و از خلیل اللَّه تا حبیب اللَّه- صلوات اللَّه و سلامه علیهم و سلم- نازل فرموده، راه وصول به کمالات و فناى در کمال مطلق را تعلیم فرموده و سلوک الى اللَّه را گوشزد کرده چون کریمه وَ مَنْ یَخْرُجْ مِنْ بَیْتِهِ مُهاجِراً الَى اللَّه و طریق برخورد با مؤمنین و دوستان خود و ملحدین و مستکبرین و دشمنان خویش را آموخته‏.» (صحیفه امام، ج‏20، ص: 311)

در قسمتی دیگر از این پیام نیزمی خوانیم:

« زائران عزیز، از بهترین و مقدس ترین سرزمین هاى عشق و شعور و جهاد به کعبه بالاترى رهسپار شوند و همچون سید و سالار شهیدان حضرت ابى عبد اللَّه الحسین- علیه السلام- از احرام حج به احرام حرب و از طواف کعبه و حرم به طواف صاحب بیت و از تَوضّؤ زمزم به غسل شهادت و خون رو آورند و به امتى شکست ناپذیر و بنیانى مرصوص مبدل گردند که نه ابرقدرت شرق یاراى مقابله آنان را داشته باشد نه غرب که مسلماً روح و پیام حج چیز دیگرى غیر از این نخواهد بود که مسلمانان، هم دستور العمل جهاد با نفس را بگیرند و هم برنامه مبارزه با کفر و شرک را.» (همان، ص: 316و317)

این پیام که یکی از مهمترین و مفصل ترین پیام هایی است که از اندیشه امام خمیینی(س) تراوش کرده و بر قلم او جاری گشته است، همان پیام مشهور فریاد برائت می باشد که صفحات 311تا 347، جلد بیستم صحیفه امام خمینی(س) به آن آراسته شده است و ضمن اشاره به مشکلات عدیده جهان اسلام و حیله ها و ترفندهای دشمنان و دنیای استکباری، و تبیین وظایف مسلمانان و لزوم برگزاری مراسم حج ابراهیمی و اعلام برائت از مشرکان و ابرقدرت های سلطه گر به عنوان سمبل شیطان صفتی و زورگویی نسبت به مظلومین جهان، بر مبارزه دائمی با پاسداران و به کار برندگان این موقعیت سلطه گرانه تأکید ویژه دارند و از جمله می فرمایند:

«هیهات که خمینى، در برابر تجاوز دیوسیرتان و مشرکان و کافران به حریم قرآن کریم و عترت رسول خدا و امت محمد- صلى اللَّه علیه و آله و سلم- و پیروان ابراهیم حنیف ساکت و آرام بماند و یا نظاره‏ گر صحنه‏ هاى ذلت و حقارت مسلمانان باشد. من خون و جان ناقابل خویش را براى اداى واجب حق و فریضه دفاع از مسلمانان آماده نموده‏ ام و در انتظار فوز عظیم شهادتم. قدرت ها و ابرقدرت ها و نوکران آنان مطمئن باشند که اگر خمینى یکه و تنها هم بماند به راه خود که راه مبارزه با کفر و ظلم و شرک و بت ‏پرستى است ادامه مى ‏دهد و به یارى خدا در کنار بسیجیان جهان اسلام، این پابرهنه‏ هاى مغضوب دیکتاتورها، خواب راحت را از دیدگان جهانخواران و سرسپردگانى که به ستم و ظلم خویشتن اصرار مى ‏نمایند سلب خواهد کرد.» (همان، ص: 318و 319)

اما شگفت این که آیه انتخاب شده در طلیعه پیان و متن و مضمون آن از شهادت و هجرت حسین گونه سخن به میان می آورد که به ظاهر مقوله ای جداگانه از برنامه و مناسک حج است. این موضوع شگفتی اعضای بیت و دفتر و حتی کارکنان ذیربط در سازمان حج در مدینه را فراهم می آورد ولی حضرت امام تأکید بر مخابره خبر به رسانه های گروهی و نیز حجاج در مدینه دارند. به این خاطره توجه بفرمائید: «امام طبق سنت هر ساله در آستانه حج، پیامی به حجاج بیت الله می ‏دادند. در سال 66 که به حج رفتیم، از ابتدای پیاده شدن در جده تا راهپیمایی مدینه، از برخورد دولت و مأموران سعودی بسیار راضی بودیم و اصلاً تصور نمی‏ کردیم که دولت سعودی با ایران و ایرانی این قدر با احترام برخورد کند. پیش ‏بینی تمامی برادران دست اندرکار حج این بود که: امسال شاهد یکی از باشکوهترین مراسم حج خواهیم بود.

احمد آقا فرزند برومند امام نقل می‏ کرد: هنگامی که مقدمه و آیه ‏ای را که در صدر پیام استفاده شده بود، دیده بود متعجب شد و دچار حیرت از اینکه چرا امام در این پیام حجاج را به شهادت و هجرت حسین‏ گونه فرا خوانده ‏اند! احمد آقا می ‏گفت: وقتی پیام را مطالعه کردم، باور این قضیه برایم بسیار ثقیل بود. این پیام را به آقای انصاری نشان دادم که ایشان هم نظر بنده را داشت. بعد از اینکه آقای انصاری هم نظر داد خدمت امام رفتم و به ایشان عرض کردم: آقا! تنها نظر من نیست، بلکه برادران دیگر هم معتقدند که آیه و مقدمه‏ ای که در صدر مطلب به کار رفته است، هیچ گونه سنخیتی با مراسم و مناسک حج ندارد. امام فرمودند: «هر چه سریع تر این پیام را به رسانه‏ های گروهی و حجاج ایرانی در مدینه مخابره نمایید.» هنگامی که این پیام مخابره شد، بنده و آقای کروبی آن را برای سایر دست‏ اندرکاران حج قرائت کردیم. ما هم بسیار شگفت‏ زده شدیم که چه سنخیتی بین مراسم حج و آیۀ مبارکه است. از مدینه با بیت تماس گرفتیم. احمد آقا گفت: «من هم این مطلب را با امام در میان گذاشته ‏ام، اما ایشان فرمودند: پیام را با این آیه و مقدمه مخابره نمایید.» این پیام در روز اول ذیحجه صادر شد و فاجعۀ خونین مکه در روز ششم ذیحجه به وقوع پیوست.» (آیت الله سید مهدی امام جمارانی، برداشت هائی از سیره امام خمینی، ج3، ص 164) 
و شد آنچه که همه کم و بیش شنیده ایم و بدون شک یکی از جنایت بارترین و تنفر آورترین وقایع در طول تاریخ حج، فاجعه خونبار 4 ذی الحجة الحرام آن سال و آلوده شدن دست آل سعود و سرسپردگان وهابی به خون زائران و مهمانان الهی در وحشیانه ترین حالت در جهت خوش رقصی برای امریکا و دشمنان اصلی دنیای اسلام بود که یقینا برای کسی که کوچکترین تعهدی نسبت به اسلام داشته باشد، غیر قابل تصور و باور نکردنی است . رگبار گلوله، پخش گازهای سمی، پرتاب قلوه سنگها، آهن پاره ها، آجر، تکه های شیشه، بلوک های سیمانی بر سر زوار و ضرب و شتم حجاج بی دفاع و جانبازان و زنان و افراد مسن، علاوه بر آن که عمق کینه این عمال استکبار را نسبت به اسلام راستین بیان می کند، ننگی ابدی و ماندگار بر دامن سردمداران آل سعود و آخوندهای وهابی نشانده است که با آب زمزم و چشمه کوثر هم پاک شدنی نیست. البته این جنایت پیشگی نسبت به دنیای اسلام توسط این جنیایت کاران امروز هم بلائی برای جهان اسلام فراهم آورده و با هزینه کردن دلارهای نفتی بیت المال مسلمین در اغلب کشورهای اسلامی نظیر عراق و سوریه و یمن و بحرین و... بزرگترین خدمت را به غده سرطانی در منطقه یعنی اسرائیل غاصب ارائه می کند.

منبع: جماران