دشمنان این مرزو بوم در ابتدای پیروزی انقلاب اسلامی با هدف ضربه زدن به این نظام نوپا، ترور شخصیت ها و مسئولان را در پیش گرفتند که به شهادت رساندن آیت الله سید عبدالحسین دستغیب از یاران صدیق و باوفای امام و انقلاب در این راستا صورت گرفت.

با پیروزی انقلاب اسلامی ایران، قدرت های سلطه گر با حمایت های مادی، اطلاعاتی و تسلیحاتی خویش از مخالفان نظام نوپای اسلامی، بذر تروریسم را در ایران و حتی منطقه خاورمیانه پاشیدند و زمینه گسترش و رشد این پدیده را فراهم آوردند.منافقان و دشمنان این مرزوبوم با این تصور که با حذف فیزیکی مسئولان و شخصیت های عالی رتبه نظام می توانند با ایجاد ناامنی، گسست سیاسی و بی ثباتی در سطح مدیریتی، توانایی حکومت اسلامی را در سیاستگذاری ها و تصمیم گیری های داخلی و خارجی کاهش دهند و بستر براندازی این نظام نوپا را فراهم آورند و در مسیر دستیابی و تعالی کشور مشکل و انحرافی ایجاد کنند، ترور نخبگان و فرهیختگان را در دستور کار خویش قرار دادند.

حضور مداوم شخصیت های عالی رتبه نظام در میان مردم، فرصت نفوذ و ترور را برای دشمنان فراهم آورده بود که به شهادت شمار بسیار زیادی از آنها منجر شد. برپایه آمارهای موجود بیش از 17هزار تن از شهروندان، قشرهای مختلف مردم و نخبگان در رویارویی با گروه های تروریستی داخلی و وابسته به دشمنان خارجی به مقام شهادت نائل آمدند و بیش از پنج هزار تن جانباز شده اند. این آمار نشان می دهد که به حق می توان ایران را بزرگترین قربانی تروریسم در جهان دانست.

کشتار انسان ها، تخریب اماکن مذهبی و علمی، ویران سازی آثار باستانی، عملیات انتحاری، ایجاد فضای رعب و وحشت در میان مردم به عنوان نمود و مظهر تروریسم، هرگز جایی در آموزه های اسلامی ندارد و برخلاف سیره پیامبراکرم (ص) و ائمه معصومین(ع) است. اسلام، دین مهربانی و محبت به همنوعان مسلمان و غیرمسلمان بوده است و همواره همگان و پیروانان خویش را به گفت وگو و آشتی جویی دعوت می کند و رعایت حقوق بشر و همزیستی مسالمت آمیز را در جهان ترویج می دهد و توسعه فرهنگ صلح و مدارا را در جهان ضروری می داند.

این بار در 20 آذر 1360 هجری خورشیدی آیت الله عبدالحسین دستغیب یکی از روحانیان مبارز که پس از پیروزی انقلاب نیز نقش اثرگذاری در پیشبرد اهداف و آرمان های نظام اسلامی داشت، هنگامی که برای اقامه نماز جمعه در راه مسجد بود با انفجار بمب، به همراه چند تن از یاران به مقام والای شهادت نائل آمد و بدین ترتیب عنوان سومین شهید محراب را از آن خویش ساخت.

سید عبدالحسین دستغیب در 1288 هجری خورشیدی در شیراز و در خانواده ای مذهبی متولد شد و به دلیل آن که ولادت او با شب عاشورا و شهادت امام حسین(ع) همزمان بود، نام «عبدالحسین» را برای او برگزیدند. پدرش سید محمد تقی از مراجع بزرگ فارس بود و هنگامی که او 12 سال بیشتر نداشت دار فانی را وداع گفت و بدین ترتیب سید عبدالحسین دستغیب همزمان با تحصیل، سرپرستی خانواده را نیز عهده دار شد.

وی در شیراز نزد آیت الله میرزا علی اکبر ارسنجانی و ملا احمد دارابی تحصیلات سطح و مقدماتی خویش را سپری کرد و برای تکمیل دانش و اندوخته هایش به نجف رفت و از محضر آیات عظام «حاج شیخ کاظم شیرازی، حاج سید ابوالحسن موسوی اصفهانی، حاج سید میرزا آقا اصطهباناتی و حاج میرزا علی آقا قاضی طباطبایی» کسب فیض کرد و در 24 سالگی موفق به کسب درجه اجتهاد شد.

آیت الله دستغیب در بازگشت از نجف، مسجد عتیق شیراز از قدیمی ترین مسجدهای کشور رفت و با کمک مردم به بازسازی این مکان به عنوان کانونی برای تبلیغ، گسترش احکام اسلامی و مبارزه با حکومت جور پرداخت. وی که رهبری مردم فارس را در نهضت انقلاب به رهبری امام خمینی بر عهده داشت با بیان شیوا و نفوذ کلام در سخنرانی های خود به افشاگری علیه رژیم پهلوی همت گماشت و همگان را به اتحاد در این نهضت اسلامی فراخواند. این امر سبب شد تا دو بار به وسیله ماموران رژیم پهلوی بازداشت و به تهران تبعید شود.

همزمان با شکل گیری نهضت امام خمینی(س) در 1342 هجری خورشیدی و طرح لوایح 6 گانه، آیت الله دستغیب با همراهی دیگر روحانیان و مردم با پیروی از رهبر انقلاب به صف معترضان پیوست و تا 22 بهمن 1357 هجری خورشیدی که انقلاب اسلامی به پیروزی رسید، لحظه ای از پای ننشست.

با پیروزی انقلاب اسلامی، امام خمینی(س) مسئولیت امامت جمعه شیراز را به این روحانی مبارز سپرد و با انتخاب مردم شیراز به عنوان نماینده این شهر به مجلس خبرگان راه یافت. او در تدوین قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران و تصویب اصل ولایت فقیه نقش ممتازی را ایفا کرد. این عالم بزرگ خدمت های فرهنگی و اجتماعی فراوانی را برای جبران عقب ماندگی های ایران در دوره پهلوی انجام داد. وی علاوه بر برگزاری مجلس های دعا، وعظ و ارشاد مردم، در تعمیر و بنیان گذاری بناهای دینی، رفاهی و آموزشی گام های موثری برداشت که از جمله آنها می توان به «بازسازی مسجد جامع عتیق شیراز، مدرسه علمیّه حکیم دستغیب و تاسیس حوزه علمیه آیت اللّه دستغیب، مسجدالرضا و مجتمع خاتم الاوصیا و ساختن مسجدهای امام حسین(ع)، روح اللّه، فرج آل رسول و مسجد المهدی و احداث شهرکی برای مستضعفان که پس از شهادت او به شهرک شهید آیت اللّه دستغیب معروف شد» اشاره کرد.

آیت الله دستغیب دارای آثار ارزشمند بی شماری است که از آن جمله می توان از «گناهان کبیره در 2 جلد، قلب سلیم، استعاذه؛ صلاةُ الخاشعین، خطبه های شعبانیه، داستان های شگفت، توحید، معاد، بندگی راز آفرینش، 82 پرسش، اخلاق اسلامی، معارض از قرآن، معراج، زندگانی صدیقه کبری» نام برد.

منافقین و دشمنان این مرزوبوم که نمی توانستند روشنگری های آیت الله دستغیب را تحمل کنند، او را به شهادت رساندند.

امام خمینی(س) در پیامی به یادواره آیت الله شهید دستغیب فرمودند: «یاد این شهید در دل عاشقان فضیلت و ملت وفادار ایران زنده است. مسجد و محراب و منبر شیراز نغمۀ ملکوتی این شهید راه اسلام را از یاد نمی‏برند. درسهای انسان‏ساز ایشان که در قلب انسانهای متعهد غوغا برپا می‏کرد جاویدان است. دستغیب به دستِ غیب نشینان ملکوت سپرده شد و در آغوش رفیق اعلی آرمید. او نمرده؛ که زندگانی جاوید در جرگۀ پرده‏نشینان قدس و عاشقان لقاءاللّه‏ یافت. از خدا بیخبرانی که همت بر قتل این رهبران فضیلت و رهروان به سوی محبوب گماشته ‏اند با فضیلت و حق‏طلبی مخالفند. اینان گمان می‏کنند با این حرکات غیرانسانی مذبوحانه در صف عاشقان شهادت و سوختگان در راه پیوستن به لقاءاللّه‏ شکافی پیدا می‏شود. اینان طعم ایمان به غیب و عشق به محبوب را نچشیده و شب‏پرگانی هستند که از وصل آفتاب گریزانند؛ و مردگانی هستند به صورت زندگان که با اعمال وحشیانۀ خود می‏خواهند سد راه حقیقت کنند و اسلام عزیز را به خیال فاسد خود به تباهی کشند. خداوند قادر، اسلام بزرگ را فرو فرستاده و حفظ و نگهبانی آن را تضمین فرموده است.از خداوند تعالی رحمت برای شهیدان، خصوصاً این شهید معلم اخلاق و مُهذِّب نفوس خواستار، و برای بازماندگانشان صبر و اجر مسئلت می‏نمایم. والسلام علی عباداللّه‏ الصالحین.»

*جماران