نخستین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با اشاره به عهدشکنی دولت صدام در تبادل اسرا گفت: صدام روز 28 اسفند 1382 دقیقا یک روز قبل از حمله آمریکا به عراق 230 نفر از اسرای ما را تحویل داد.

جواد منصوری با اشاره سالروز بازگشت اسرا و آزادگان جنگ تحمیلی به کشور، گفت: با شروع جنگ تحمیلی طبعا دو طرف ایران و عراق هر کدام تعدادی اسیر جنگی از طرف مقابل می گرفتند که این تعداد با گذشت زمان بیشتر می شد، به طوری که در پایان جنگ ایران حدود 50 هزار اسیر و عراق حدود 30 هزار اسیر در اختیار داشتند.

وی افزود: البته در طول جنگ در چند مرحله حدود 150 اسیر با وساطت صلیب سرخ بین المللی مبادله شد چون این افراد مریض و معلول بودند یا مشکلات ویژه ای داشتند.

نخستین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی با اشاره به متفاوت بودن نحوه نگهداری از اسرا در دو کشور ایران و عراق یادآور شد: ایران براساس اسناد، گزارش، مدارک و مشاهدات همه کسانی که در جریان بودند به شکل انسانی رفتار می کرد به گونه ای که حتی تعدادی از عراقی ها بعد از آنکه شرایط برای بازگشت آنها به کشورشان فراهم شد با اصرار در حضور صلیب سرخ نامه نوشتند که ما نمی خواهیم به عراق برویم و می خواهیم در ایران بمانیم چون احساس می کنیم اینجا شرایط زندگی برای ما بهتر و اخلاق و رفتار ایرانی ها با ما مطلوب است. در حالیکه از اسرای ما حتی یک نفر حاضر نشد در عراق بماند البته تعدادی افراد بودند که با فشار منافقین در کمپ های اسرای ایرانی جذب سازمان منافقین شدند که تعداد اینها خیلی قابل ملاحظه نبود.

وی ادامه داد: گزارش های صلیب سرخ بین المللی هم مؤید آن است که رفتار رژیم صدام نسبت به اسرای ایرانی بسیار بد و غیرقانونی بود و در موارد متعددی دست به جنایت زد به طوری که برخی اسرای ایران به شهادت رسیدند یا زیر شکنجه ها معلول و دچار نقص عضو شدند.

این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی اظهار کرد: با وجودی که در قطعنامه 598 تصریح شده بود بلافاصله بعد از پذیرش قطعنامه و آتش بس، دو طرف اسرای خودشان را آزاد کنند اما عراقی ها به هیچ وجه حاضر به آزادی اسرای ایرانی نشدند و به همین دلیل اسرای ما در عراق ماندند.

وی افزود: در سال 69 عراق کویت را اشغال کرد اما شرایط به گونه ای متفاوت از پیش بینی های دولت بغداد شد عراقی ها مجبور شدند برای جلب حمایت ایران با تهران نامه نگاری کند و چند اتفاق جدید و تقریبا غیرمنتظره افتاد، اول اینکه صدام قرارداد 1975 الجزایر را تأیید کرد، در حالیکه در ابتدای جنگ این قرارداد را پاره کرده بود و گفت ما در شرایطی این قرارداد را پذیرفتیم که در ضعف بودیم و حالا می خواهیم جبران کنیم. مورد دوم این بود که حاضر شد برای حل همه اختلافات مذاکره کند. سوم اینکه مبادله اسرا را پذیرفت. هر سه موضوع برای ما بسیار مهم و جالب بود طبعا ما هم اعلام آمادگی کردیم برای اینکه این امر تحقق پیدا کند به این ترتیب مسئله آزادی اسرا از دو طرف آغاز شد.

نخستین فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی اظهار کرد: در میان آزادگان تعدادی بودند که برای ما کاملا غیرمنتظره بود چون اسامی آنها را دولت عراق اعلام نکرد و این نشان می دهد که ما اسرای زیادی داشتیم که عراقی ها به هر گونه خواستند عمل کردند و اسامی برخی از آنها را اعلام نکرده بودند. نکته دوم اینکه تعدادی از افرادی که تحویل ما شدند دوره اسارت شان مربوط به 10 تا 12 سال قبل از آغاز جنگ ایران و عراق در سال 1358 بود یعنی مربوط به درگیری های دوره شاه بود که این بندگان خدا را اسیر شده بودند یعنی رژیم بعث عراق نه در رژیم شاه و نه بعد از آن اظهاری از وجود آنها نکرده بود اما سال 69 آنها را به ما تحویل دادند که حدود 50 نفر بودند.

منصوری تأکید کرد: البته دولت صدام در اینجا همچنان عهدشکنی و خلف وعده خودش را انجام داد و آن اینکه تعدادی از اسرای ایرانی را تحویل نداد و بعد ها هم که مجبور شدند مورد بازرسی قرار بگیرند متأسفانه برخی از عزیزان ما از جمله شهید تندگویان را به شهادت رساندند مدارک و اسنادی وجود دارد که نشان می دهد این کار بعد از تصمیم به آزادی اسرا گرفته و اعمال شد. در نهایت صدام روز 28 اسفند 1382 دقیقا یک روز قبل از حمله آمریکا به عراق  230 نفر از اسرای ما را تحویل داد.
منبع: خبرآنلاین

  تعداد بازديدها: 1224

    نسخه قابل چاپ