پیامبر(ص) توانست با یک تلاش طاقت فرسا، با استعانت از خدا و بر اساس آموزه های وحیانی و آیات قرآنی جامعه یکتا پرست را جایگزین بت پرست کند؛ امانت را جایگزین خیانت کند و عدالت جایگزین ظلم، عطوفت به جای شقاوت و صلح و مدارا به جای ستیز، وحدت و همدلی به جای تفرقه و تشتت، مساوات به جای نابرابری و علم و آگاهی جایگزین جهل و خرافه شد.

به گزارش جماران،  حجت الاسلام و المسلمین صادق قادری در مراسم عزاداری شهادت امام حسن (ع) و رحلت  پیامبر(ص) که شامگاه گذشته در حرم مطهر امام خمینی برگزار شد، ضمن تسلیت به همه آزادی خواهان هستی و مسلمانان گفت: پیامبر اسلام(ٌص) بعد از 23 سال تلاش شبانه روزی توانستند جامعه ای را تشکیل دهند که به آرمان های دینی و مدینه فاضله نبوی نزدیک شود؛ یعنی جامعه را از توحش و بدویت به حالت انسانی رساند و سرانجام در چنین شبی از دنیا رفت. 

وی با بیان اینکه جامعه نبوی و مدینه فاضله پیامبر(ص) نشانه هایی دارد، افزود: فهم این جامعه نیازمند شناخت جامعه و عصر پیش از پیامبر(ص) است که به آن عصر جاهلی یا جاهلیت می گویند. بر اساس نگاه وحیانی و قرآن این عصر جاهلی است و در قرآن این عبارت آمده است که زنان و زنان پیغمبر در خانه های خود بمانند و مانند عصر جاهلیت، تبرج  و خودنمایی نکنند. از این رو باید توجه داشت که عصر جاهلیت چه ویژگی هایی داشت که پیامبر آن ها را از بین برد و مدینه ای را پی افکند که متاسفانه بعد از رحلت ایشان به دلیل سوء مدیریت های سیاسی و اجتماعی  از هم گسست و این محتوا فرو ریخت. 

این واعظ دینی افزود: مرحوم علامه در المیزان می فرماید عقل، خرد، دانش و بینش در جامعه جاهلی جایگاهی ندارد و بی خردی، تعصب، نادانی و ناآگاهی  حرف اول را می زند. 

حجت الاسلام  قادری درباره شاخص های این عصر و آنچه بعد از فوت پیامبر بر سر مدینه فاضله ای که ایجاد کرده بود آمد، گفت:  یکی از این نشانه ها بر اساس آیات قرآن جنگ های مستمر و فرساینده است که شامل درون قبیله ای، برون قبیله ای می شود. مانند جنگ اوس و خزرج که پوچ و بی اساس بود. بر اساس آیه قرآن، جنک اتفاق خوبی نیست و اگر این روش در دوره های بعد نیز رخ دهد از روش های جاهلانه و ابلهانه است. 

وی بااشاره به خطبه 26 نهج البلاغه که به ویژگی های زمان بعثت پیامبر(ص) و تفاوت های آن با زمان زمامداری ایشان می پردازد، گفت: گناهان در مردم ریشه دوانده بود، بت پرستی رایج بود و در بدترین خانه ها زیست می کردند، بدترین خوراکی ها مصرف می کردند، به بدترین دین ها استوار بودند. شاخص  دوم این دوره؛ سنگدلی و شقاوت است. اینکه آدمی به آسانی دست به خشونت بزند و خود یا دیگران را از بین ببرد نشانه های جهالت است و زنده به گوری دختران بیانگر آن است. سومین نشانه؛ پت پرستی و شرک و الحاد است. چهارمین نشانه؛  تقلید است، و از آنجایی که خداوند انسان را آزاد آفریده؛ نظام ارباب_ رعیتی و سلطنت ممنوع و مردود است. 

وی با اشاره به شاخص چهارم عصر جاهلیت، تصریح کرد: آن ها برای توجیه این عمل خود استدلال می کردند که پدران ما نیز چنین روشی داشتند و نمی توانیم از آن عدول کنیم. این تقلید کورکورانه و بستن باب  اندیشه عقل است. تخطئه کردن عقل یکی دیگر از شاخصه های این دوران است. فساد و فحشا از دیگر نشانه های این دوره است. خرافه گرایی و نادانی، اعتقاد به غول ها و نیروهای ماورایی که می تواند انسان را تحت سیطره خود بگیرد از دیگر  نشانه هاست.  آخرین نکته، تبعیض نژادی و نظام طبقاتی است. 

این استاد حوزه علمیه قم با اشاره به اینکه بعثت پیامبر در دورانی به وقوع پیوست که مردم در ظلمت کامل بودند، گفت: با این رویداد، انقلابی بزرگ در حوزه اخلاق روی داد و به این دو حوزه محدود نشد و سایر ساحت های اجتماعی را در نوردید. اقتصاد، سبک زندگی مردم، نظام خانوادگی و همه حوزه های اجتماعی را  تغییر داد. از این نظر بعثت پیامبر انقلاب ارزش هاست. پیامبر(ص) توانست با یک تلاش طاقت فرسا، با استعانت از خدا و بر اساس آموزه های وحیانی و آیات قرآنی جامعه یکتا پرست را جایگزین بت پرست کند؛ امانت را جایگزین خیانت کند و عدالت جایگزین ظلم، عطوفت به جای شقاوت و صلح و مدارا به جای ستیز، وحدت و همدلی به جای تفرقه و تشتت، مساوات به جای نابرابری و علم و آگاهی جایگزین جهل و خرافه شد. 

وی با اشاره به اقدامات پیامبر(ص) برای جایگزینی این امور گفت: پیامبر(ص) از جهل مردم برای اهداف دین سوء استفاده نمی کرد و این در سنت ایشان نیست؛ یعنی هدف، وسیله را توجیه نمی کند. 

قادری در همین راستا افزود: ایشان مردم را به آگاهی و علم آموزی تشویق می کردند؛ چراکه بر جامعه آگاه نمی توان غلبه کرد. 

وی با اشاره به فداکاری مردمی که پیش از بعثت سال ها در جنگ و ستیز بودند، گفت: پیامبر(ص) یک زیست مسلمانی را به آن ها آموخت.  

این پژوهشگر دینیتاکید کرد: پیغمبر(ص) خواست جامعه را بنا کند که مردم در آن احساس کرامت و عزتمندی کنند. خداوند عزیز و به همین ترتیب انسان نیز عزیز است. ذات انسان، فراغ از دین و نژاد دارای کرامات است و از این جهت در قرآن آمده است«لَقَد کَرَّمنا بَنی آدم». یعنی پیامبر(ص) معتقد است انسان از آنجایی که آفریده خداوند است، دارای عزت بوده و اگر چنین بیندیشیم، می توان جامعه ای دارای عزت ایجاد کرد و بی جهت در مقابل بزرگان سر فرود نیاورند. چرا که دست بوسی و پابوسی جزو آموزه های دین و سنت پیامبر(ص) نیست، در روایات هم چنین چیزی دیده نمی شود. 

قادری با اشاره به روایتی از ابوذر درباره پابوسی پیامبر(ص) از سوی سلمان، گفت: پیامبر(ص) به شدت از این عمل سلمان جلوگیری کرد و فرمود «کاری که شاهان ایران و مردمشان می کنند، نکن. چراکه من نیز بنده خدایم و برتری خاصی جز پیغمبری ندارم». 

وی ادامه داد: در جامعه آرمانی پیامبر همه افراد از کرامت برخوردارند و اینگونه نیست که مانند بچه یا حیوان باشند که دیگران به آن ها امر و نهی کند. ایشان در پی ایجاد جامعه ای بود که همه در آن آزاد باشند و اظهارنظر کنند. به تعبیر قرآن، پیامبر گوش است و سخنان همه را می شنود. شاخصه جامعه نبوی که طی 23 سال از جاهلیت به مدنیت رسید این است، جامعه ای که راهبران آن سخن و نقد مردم را بشنوند؛ یعنی انتقاد پذیر باشند و جامعه نیز نقّاد باشد. البته این امر در شرایطی ممکن است که دستش بسته باشد؛ چراکه اگر دست دراز باشد، زبان بسته می شود.  

قادری تاکید کرد: جامعه ارزشمند جامعه ای است که مردم بتوانند به راحتی حق شان از قدرتمندان بگیرند. جامعه نبوی؛ جامعه ای است که افراد با صلابت حق خود را از ظالم بگیرند و این شاخص اصلی جامعه نبوی است. 

وی با اشاره به روایتی از کتاب سیره الحلبیه، گفت: با وجود آنکه حکم جاسوسی  مرگ است اما پیامبر(ٌص) در موردی که پیش آمده بود از این حکم چشم می پوشد و از پیشکسوتان عرصه شهادت حمایت می کند و اگر در مواردی دچار خطا شدند، چشم پوشی می کند، چراکه حکم ها را قاعده فراگیر و همه زمانی نمی داند. جامعه ای که پیامبر(ص)ایجاد کرده است چنین شاخصه هایی دارد و امیدوارم بتوانیم حافظ و پاسدار آن باشیم. 

این پژوهشگر دینی با اشاره به روایتی از عایشه که در آن حضرت رسول(ص) خبر رحلت خود و حضرت فاطمه(س) را به دخترشان می دهند، گفت: پیامبر(ص) پیش از فوت خود از حضرت علی(ع) می خواهند بر پیکرشان نماز بخواند و این گفته باعث پریشانی فاطمه زهرا(س) می شود و پیامبر(ص)از ایشان می خواهند، در مرگ چنین کن که من در سوگ برادرت ابراهیم کردم.