انصار الخميني (ره) :: حضرت فاطمه(س) و درس بزرگ او به عارف و عامی

تاريخ انتشار: 19 اسفند 1396 ساعت 21:02:04

یادداشتی از: حجت الاسلام هادی سروش
حضرت فاطمه(س) و درس بزرگ او به عارف و عامی

قالت فاطمه (س): "من أصعد الی الله خالص عمله اهبط الله الیه أفضل مصلحته".

"هر کسی که عمل خالص به پیشگاه خدای متعال عرضه نماید، خداوند بهترین و والاترین راه صلاح و موفقیت را، به سوی او نازل می کند".

آنچه از این حدیث پر معنا بهره می بریم:

۱) گرچه عمل مهم است، اما عامل(انجام دهنده ) آن مهمتر است، چون عامل است که عمل را تا پیشگاه خدا می برد.

۲) رفتن روح یک مومن به سوی او و مهمان او بودن، تعارف نیست بلکه یک حقیقت قرآنی است که فرمود 《إِلَیْهِ یَصْعَدُ الْکَلِمُ الطَّیِّبُ وَالْعَمَلُ الصَّالِحُ یَرْفَعُهُ. فاطر/۱۰》

۳) آنچه یک مومن متقی با خود به محضر رب العالمین می برد؛ لاشه عمل نیست، بلکه روح عمل است لذا قرآن توبیخ می فرماید آنانی را که گمان می کنند خون قربانی به خدا رسیده و مقدس است؛ لَن یَنَالَ اللَّهَ لُحُومُهَا وَلَا دِمَاؤُهَا وَلَکِن یَنَالُهُ التَّقْوَى... حج/۳۷ 》

۴) آن جنبه از عمل و کار خوب، توانی همراهی با عاملش را تا بالاترین نقاط ملکوت دارد که پاک از هر شرک مخفی باشد.

۵) وقتی عامل، خالصانه، روح عمل خود را، یعنی حقیقت کار خیر خود را که آکنده از پاکی و اخلاص است به خدای متعال تحویل داد، از آن سو بهترین و والاترین "مصلحت و موفقیت" را بر او نازل می کند.

۶) برای وصول به همه این مقامات باید از "نیّت" مواظبت کرد که آلوده به شرک و ریاء نشود، همانطوریکه باغبان از ورود هر آفتی به نزدیک شدن به درخت میوه، مراقبت دارد.

۷) و بعد از انجام کار نیک هم؛ باید از هر گونه رفتار مغرورانه و منّت آمیز و بازگو کردن برای دیگران دوری جست. چرا که باغبان باید هر روز به درختان خود سری زند و از آنها بمانند فرزند مراقبت داشته باشد، برخلاف شخص "دیم کار" که نهال غرس شده روند نگهداری و آبیاری ندارد و ممکن است محصولی دریافت نکند.

۸) با توجه به مثال باغ و دیم کاری می توان گفت که؛ حضرت زهرا(س) نفرمود اگر کسی کار خوب و خیر بکند، خدا بهترین مصلحت را به او می دهد! (یعنی دیم کاری عمل)، بلکه فرمود: هر کس کار خوب کند و از آن مراقبت نماید، (یعنی باغبانی) و بوسیله اخلاص بالا برده و هدیه به حق تعالی کند، بهترین ها، برایش قرار داده می شود.

۹) در این بین باید توجه داشت که؛ وقتی کار خیر از نزاهت و پاکی بهرمند بود، ملائکه آنرا به بالا می برند، گزارش به آن ناحیه مقدسه می دهند، و جواب را هم آنها می آورند.

۱۰) پاسخی که از آن ناحیه ربوبی بر عبد صالح خدا افاضه می شود به فرا خور حال و تقوا و معنویت و خلوص آن فرد بستگی دارد .

از نزول "برکات دنیوی" آغاز می شود مانند؛ مال پرخیر وبرکت، نام آوری، فرزند پرمنفعت، سلامت و امنیت، تا "برکات معنوی" مانند؛ دارا شدن بهترین برکات معنوی و عبادی و نیز دریافت مدارج علمی در دنیا.

۱۱) اما بالاتر از این معارف، یک معرفت خیلی عمیق در این حدیث حضرت زهرا(س) نهفته است که؛ اگر کسی خودش آن هنر را داشته باشد که همراه ملائکه بالا برود و این کار خیر خود را به پیشگاه خدا تقدیم کند. آنگاه والاترین مصلحت او را، خود خدا بر او نازل می کند بدون واسطه فرشته ها!

فهم این درجات و مقامات برای نوع ما آدمیان گرچه شدنی است، اما دشوار است.