آقای روحانی؛ سال گذشته در چنین روزهایی مردم شهر و روستا، پیر و جوان با شور و شوق مثال زدنی برای رئیس جمهور شدن شما تلاش کردند و تا ساعت‌های پایانی در شعب اخذ رای ماندند تا شما امروز با قدرت بیشتری حقوق ملت را رسمیت ببخشید؛ اما ببینید که در آستانه یکمین سال پیروزی ۲۴ میلیونی شما و اطرافیانتان با امید‌های مردم چه کردید که در نیشابور شعار دادند روحانی روحانی برای مردم بجنگ. آیا غیر از این است که در همان گام اول بعد از پیروزی و در جریان انتخاب وزیران، نصایح و راهنمایی‌های دلسوزان و حامیان خود را به سفارش مشاوران و همه‌کاره‌های دفترتان به امید خوشحالی دل دیگرانی که هر تلاشی کردند تا شما رئیس جمهور نشوید را نادیده گرفتید و کابینه‌ای بستید که شاید و شاید دل بعضی‌ها را به‌دست آورید، همان بعضی‌هایی که علاوه بر کارشکنی‌ها هر هفته در خطبه‌ای به دولت و ملت حمله می‌کنند و با اینکه تنها امام جمعه یک شهر هستند، حاضر به یک استقبال ساده و یا ملاقات با شما در جریان سفر به خراسان رضوی هم نشدند. 

اشتباه استراتژی شما و مشاورانتان آنجا بود که بعد از رای آوری، استقبال تاریخی مردم و حمایت‌های اقشار سیاسی، فرهنگی، ورزشی و... را از خود همیشگی دانسته و به این فکر افتادید که با امتیاز دهی و عبور از شعارهای دوران انتخابات و معرفی یک کابینه خنثی دل مخالفان را هم به دست بیاورید، غافل از آن که نخواستید باور کنید بخش اقتدارگرا به هیچ وجه حاضر به مسامحه نخواهد بود و هدف آن تنها داشتن همه قدرت، زمین زدن دولت و نا‌امیدی مردم از صندوق رای خواهد بود. کاری که با پاس گل‌های شما و همکارانتان در کمتر از یک سال موفق به انجام آن شدند.

آقای روحانی؛ اخیرا در سخنرانی‌هایتان کابینه منفعل و خنثی خود را که با همکاری تیم مشاورانتان به مجلس لیست امید دار‌ ناامید، معرفی کردید کم کار،‌ترسو و ناامید خواندید، اینجاست که باید گفت از ماست که بر ماست. در کم کاری و خنثی بودن کابینه شما همین بس که اگر بین مردم بیایید و بپرسید که فلان وزارتخانه را چه کسی اداره می‌کند اکثرا آن وزیر وزین را نشناسند، وزیران شما آنقدر این کاره نیستند که حتی اهالی رسانه هم بعضا نام آنها را از همدیگر سؤال می‌کنند و در راه و روش مدیریت کردن آنها و نوع صحبت‌هایشان در مواجهه با چالش‌ها و مشکلات مانده‌اند.

 البته شاهکار شما تنها انتخاب وزیران ضعیف و خنثی نبود، بلکه هنر خاصتان مانند یک مربی کم تجربه فوتبال آن بود که بازیکنان فعال و گل ساز تیمتان را هم نیمکت نشین کردید، چرا آقای ظریف دیپلمات در سال ۹۶ در حاشیه دولت قرار گرفت و سیاست خارجی کشور را در این شرایط حساس منطقه‌ای و جهانی زمین گذاشت که امروز در مقابل ماندن یا خروج آمریکا از برجام کاسه چه کنم چه کنم دستمان بگیریم؟ چرا تنها زن فعال کابینه مولاوردی باید جای خود را به ابتکار می‌داد و یک نقش تشریفاتی را بپذیرد؟ کسی می‌داند نقش ابتکار در دولت شما چیست و با این عملکرد چرا همچنان باید در دولت باشد؟

رئیس جمهور محترم، رونق اقتصادی و آزادی‌های مدنی مهم‌ترین شعارهای شما در کارزار انتخاباتی ۹۶ بود، امروز در آستانه یکمین سال همان شعارها، دلار در آستانه ۷ هزار تومان است و از آزادی‌های مدنی هم همین بس که زورتان نرسید که جلوی فیلتر شدن تلگرام را بگیرید.   امروز دیگر وقت حرف درمانی و کنایه زدن به این و آن نیست، مردم کدها و حرف‌های شما و مشاورانتان را متوجه نمی‌شوند یا نمی‌خواهند که متوجه شوند و تنها اقدام عملی ۲۴ میلیون رایی می‌خواهند. پس تا دیر نشده بنشینید و بیاندیشید که چگونه می‌توانید با همین قدرتی که در دست دارید زندگی مردمی که با امید به شما رای دادند را نجات دهید، بنشینید و قید امتیاز دادن به این و آن را بزنید و کابینه و خصوصا اطرافیانتان را که مشاوره غلط می‌دهند را اساسی زیر و رو کرده و کابینه‌ای روی کار بیاورید که حداقل نترسند و قدمی رو به جلو برداشته و متناسب با درخواست‌های مردم و شعارهای شما حرکت کنند.