اما آنچه بهانه ی نوشته ی امروز من است، اشاره به شخصیت جناب رحیمیان است که امروزه ریش را سفید کرده و خیلی هم مدعی طرفداری از امام و بیت امام شده است. 

آقای رحیمیان ابتدا با معرفی مرحوم شیخ عبدالعلی قرهی به بیت امام معرفی شد، مرحوم حاج احمد آقا ایشان را نپذیرفت ولی بعد به سفارش مرحوم آیت الله منتظری و به خاطر خط خوبی که داشت ، به دفتر امام آمد. منشی آقای رسولی محلاتی بود و همه ی کاری که در دفتر امام داشت این بود که قبض های وجوهات را می نوشت. هیچ دخالتی در امور سیاسی دفتر امام نداشت و با مراجعینی که می خواستند وجوهات شرعی پرداخت کنند در ارتباط بود. از اردتمندان خاص مرحوم منتظری بود و برادرش را داماد بیت اقای منتظری کرد. روزی که امام ایشان را عزل کرد ،گویا بسیار عصبانی و معترض بوده و به مرحوم حاج احمد آقا بد می گفته است.

اما ایشان از یک ویژگی ممتاز برخوردار است که منحصر به ایشان است. جناب رحیمیان همان روز اول بعد از فوت امام، دفتر امام را ترک کرد. تا اینجا هیچ اشکالی متوجه ایشان نیست. طبیعی است که در دفتر امام دیگر وجوهات گرفته نمی شد و ایشان در آنجا کاری نداشت. اما در طول این سالها به عدد انگشتان دو دست هم به بیت امام سر نزد. نه یادی از حاج احمد آقا گرفت و نه از حاج حسن آقا. 

مدتی قائم مقام آقای کروبی در بنیاد شهید شد. همینکه کروبی رفت و ایشان جایگزین وی شد، اول از همه به افشاگری علیه کروبی پرداخت. خصلت رحیمیان بر مدار " پهلوان زنده را عشق است" می گردد. 

ایشان خوب است به این سؤال جواب دهد که آخرین بار که از بیت امام دیدن کرده است، چه زمانی بوده است؟ از روز فوت مرحوم حاج احمد آقا، آیا نه هر سال بلکه آیا تنها دو بار به دیدن فرزندان ایشان رفته است؟ 

اما فاجعه ی دیگر کار زشتی است که ایشان در دوران مدیریتش در بنیاد شهید با همسر آیت الله شهید سید مصطفی خمینی کرد. آیا رحیمیان فراموش کرده که به دستور او منزل همسر شهیدی که پایه گذار انقلاب است، تخلیه شد؟ کاری که تا امروز هم بیت امام و آن شهید بزرگوارانه از افشای آن مانع می شوند؟

رحیمیان در نقل های خود در این مصاحبه هم اشتباهاتی دارد که معلوم می کند تا چه اندازه از داستان های بیت امام به دور بوده است.

به نظرم لازم است در روزهای آینده به تفصیل درباره شخصیت و مواضع سیاسی ایشان نکاتی را برای جامعه بازگو کرد. 

نیت خبرگزاری فارس که متعلق به سپاه است (و به صراحت وصیت نامه امام،  حق دخالت در سیاست ندارد و وجودش مخالف فرمان امام است)، معلوم است. آقای سراج الدین موسوی  که از نزدیک ترین دوستان مرحوم حاج احمد آقا بوده، چندی پیش در دفاع از نوه ی آن مرحوم نوشته بود که« سپاه حق دخالت در سیاست ندارد.» طبیعی است که کارمندان آن خبرگزاری که نان آنجا را می خورند، باید بر آشفته شوند. 

نیت رحیمیان هم معلوم است، مثل همیشه به دنبال پهلوان زنده است.

مردم هم که کاری به این حرف ها ندارند. 

اما اینکه چرا من این سطور را نوشتم، برای این است که کسانی نعل وارونه نزنند و خود را از حواریون امام ندانند. قبض نویسی کجا و امین یادگار ایشان بودن کجا؟. فردا این بزرگوار ادعای دیگری نکند خوب است. 

پس به نظرم بهتر است شیخ محمد حسن رحیمیان همانطور که فردای فوت امام از خدمت بیت امام مرخص شد، امروز هم درباره آنها حرف نزند. یک لقمه نان همه جا پیدا می شود. 

اما نکته ی آخر آنکه این مصاحبه دو اشکال بزرگ دیگر هم دارد. یکی آنکه به دروغ ، مؤسسه تنظیم و نشر آثار امام را نسبت به بحث نهضت آزادی بی تفاوت نشان داده ، درحالیکه اصل پیگیری شکایت از این مجموعه به خاطر انتساب دروغ به یادگار امام تا کنون بوسیله مؤسسه واقع شده است. و دوم آنکه که خبرگزاری فارس چند صباحی است از اصطلاح " امام بدلی و قلابی" استفاده می کند که شائبه توهین به شخصیت امام را در بر دارد. البته باید قبول کرد که امام یک مجموعه کامل است که اگر بخشی از آن را حذف کنیم با نوعی تحریف در شخصیت آن بزرگوار مواجه می شویم. و صد البته "عدم دخالت نظامی ها اعم از بسیج و سپاه و ارتش در سیاست" از امهات اندیشه سیاسی ایشان است. اگر "فارس " به دنبال امام راستین است ، از خود شروع کند.

*جماران