به گزارش جماران، «عبدالباری عطوان» نویسنده و تحلیلگر مشهور عرب در سرمقاله روزنامه رأی الیوم نوشت:سفر«رجب طیب اردوغان» رئیس جمهور ترکیه به مسکو در زمانی بسیار دشوار و برای رایزنی ردباره مسائل پیچیده صورت می گیرد که نیازمند تصمیم هایی سرنوشت ساز در دو پرونده سوری و تسلیحاتی هستند.

اردوغان در کنفرانس مطبوعاتی که با «ولادیمیر پوتین»رئیس جمهور روسیه و میزبان روس خود برگزار کرد، به شکل مفصل به این دو پرونده نپرداخت و بر جنبه های اقتصادی و تمایل رهبران دو کشور، یعنی روسیه و ترکیه، به افزایش حجم تبادل تجاری به طوری که به آستانه 100 میلیارد دلار در سال در نزدیک ترین زمان ممکن برسد، تمرکز شد.

همکاری تجاری مهم است ولی آن چه در حال حاضر مهمتر است چگونگی تعیین سرنوشت مساله موشک های «اس400» است که گمان می رود ترکیه در ماه جولای آینده تحویل بگیرد، و در عمل پرداخت قسط های آن آغاز شده است زیرا دولت آمریکا لغو این قرارداد و خرید سامانه موشکی «پاتریوت» آمریکایی را می خواهد در غیر این صورت ترکیه با تحریم هایی آمریکا مواجه می شود.

اما در پرونده سوریه پوتین از میهمان ترک خود می خواهد که به تعهداتش برای از بین بردن گروه های مسلح در سوریه که در فهرست گروه تروریستی قرار دارند، به ویژه گروه«هیأت تحریر الشام» یا همان جبهه النصره سابق که بر بیش از 80 درصد از استان «ادلب» سیطره دارد، عمل کند، حالا آیا اردوغان رئیس جمهور ترکیه کار را انجام می دهد و عملیات نظامی علیه جبهه النصره را آغاز می کند؟

اردوغان در حالی به مسکو سفر کرده است که در ضعیف ترین وضعیت خود به سر می برد؛ حزب «عدالت و توسعه» که آن را هدایت می کند در چهار شهر اصلی یعنی« استانبول، آنکارا، ازمیر و آنتالیا» در انتخابات اخیر شکست خورد، اقتصاد ترکیه رو به ضعف نهاده و انتظار می رود که بعد از چند ماه با رکود و ضعف مواجه شود این در حالی است که لیره ترکیه به سقوط خود در برابر دلار آمریکا ادامه می دهد.

گزینه های اردوغان به نظر می رسد در چند مورد محدود باشد که عبارتند از:

نخست: گام نهادن در خرید موشک های«اس400» روسیه؛ امری که معنایش رویارویی با تحریم های آمریکا و چه بسا اروپا یا آن که از این قرارداد عقب نشینی کرده و به آغوش آمریکا باز گردد و به فشارهای و شروط آمریکا تن داده و آنها را با موشک های«پاتریوت» آمریکایی جایگزین کند که در این حالت همپیمان روس خود را از دست می دهد.

دوم: نیروهای خود را به ادلب برای جنگ با گروه هیأت تحریر الشام یا همان جبهه النصره و برای از بین بردنش در این استان گسیل کند؛ امری که منجر به مهاجرت صدها هزار تن از ساکنان شهر ادلب به داخل اراضی ترکیه به منظور حفظ جان شان می شود، این جدای از کشته شدن هزاران تن از جمله شهروندان غیرنظامی در این جبهه می شود امری که منجر به بازتاب منفی بر چهره اردوغان در میان گروه های اسلامگرای رادیکال می شود که او را همپیمان و حامی خود می دانند.

سوم: پذیرش طرح روسیه برای حل بحران در شرق فرات، در شمال و غرب سوریه؛ طرحی که بر اساس آن خواستار احیای توافقنامه«اضنه» شد که در سال 1998 با دولت سوریه امضا شد. این یعنی از سر گیری روابط با دمشق و نشستن پشت یک میز با رهبران سوریه برای رایزنی درباره اقدامات جهت عمل به این توافقنامه و هماهنگی میان دو کشور برای حمایت از امنیت اش و جنگ با گروه های تروریستی که امنیت و ثبات سوریه یا ترکیه را تهدید می کنند.

نمی دانیم گزینه هایی که اردوغان رئیس جمهور ترکیه انتخاب می کند کدام هستند اما وی باید تصمیم بگیرد که در کدام اردوگاه می ایستد اردوگاه آمریکا یا اردوگاه روسیه زیرا جمع میان این دو غیرممکن است؛ آنها مانند آب و روغن هستند نمی توان در هم آمیخت شان.

اوضاع  داخلی و خارجی اردوغان سخت و دشوار است و ما بر این باوریم که میدان مانورش هم به شکل سریعی تنگ تر و کوچکتر می شود. فشارها به ویژه توسط همپیمان آمریکایی زیاد و گسترده است و هر گزینه ای تبعات خاص خود را برایش دارد ولی اگر ما به جای او بودیم اردوگاه روسیه را انتخاب می کردیم به سمت شرق یعنی به سمت جهان اسلام و به طور مشخص عراق،سوریه و ایران روی می آوردیم ولی ما جای او نیسیتم و از جمله مشاورانش نیز نیستیم که او را در این باتلاق به ویژه در پرونده سوریه گرفتار کردند.