عید فطر سال قبل که آقای میثم مطیعی مداح جوان و متولد آستانه دهه هفتاد- که بخاطر آن همه حضور و صرف وقت در برنامه های انتخاباتی جناب آقای سید ابراهیم رییسی در اینجا و آنجا! ناکام ماند دلم برایش می سوزد - و از پیاده نظام های دوستان شکست خورده پایداری است و از تکرار "شویِ سال" قبل آنها در نماز عید فطر امسال هم پیداست هنوز در عزای شکست جناب رییسی - که حتی نتوانست از عصای پوک و پوسیده " تتلوخان" در کسب آرای جوانها متاسفانه بهره ای جزخسارت و بد نامی و پشیمانی ببرد - در انتخابات ریاست جمهوری نشسته اند، مجددا درمراسم اقامه نمازعید سعید فطرامسال ، "نظم نوشته هایی "به نام شعر خواند مطلبی ننوشتم، امسال هم چنین قصدی نداشتم، اما بخاطر تکرار این رویه غلط،سکوت را مصلحت ندیدم و عنان قلم ازدست من بیرون شد.

به همین بهانه چند نکته بدیهی! در تبیین این اتفاق تلخ می آورم که گمان می کنم باید برای درج درتاریخ گقته شود!

اول: بد سلیقگی آگاهانه مجریان مراسم

صرف نظر از انتساب و سلیقه سیاسی مجری و مجریان و سیاست گذاران مراسم نماز عید فطر، قرار دادن تریبون حساس قبل ازخطبه های نمازعید سعید فطر- که با عنایت به اینکه سالی یکباربه صورت زنده قبل از حضور رهبری جهت اقامه نماز و ایراد خطبه ها میلیونها بیننده در تهران و سطح کشور داشته و دارد - به جناح و سلیقه ای خاص، آن هم از نوع پایداری آن! نمونه اعلای کج سلیقگی و بد سلیقگی متولیان امر است. چه بدیهی است در مراسم نمازعید فطر فقط طرفداران محدود یک جناح اصولگرا  حضور ندارند که باب طبع شان برنامه قبل از اقامه نماز طراحی شود . 

حتی اگر نمازگزاران و مستمعان یک دست و همه از این سلیقه بودند نیز مصادره به مطلوب چنین فضایی درچنان حال معنوی چنین رویکردی را ایجاب نمی کرد. 

علی القاعده این مراسم باشکوه معنوی، سالی یک بار مظهر اتحاد ملت و عرصه حضور همه اقشار و سلایق مختلف بوده و باید باشد و تا حدودی هم هست! بر این مبنا، چه داعی دارد که حاضران اطلاح طلب و اعتدالی در مراسم نماز و یا بیننده مراسم درشهرهای مختلف با این بد سلیقگی آگاهانه متولیان اقامه نماز! رنجیده خاطر از تریبون نماز شاهد تهاجم به رییس دولت و سایر مسولان خدوم دولتی خود باشند و از خود بپرسند چرا این تریبون، بیطرف نیست و با خود بگویند اگر نوبت طرح سلیقه های سیاسی از چنین تریبون هایی باشد! نوبتی هم که باشد آیا با توجه به اتفاق سال قبل، اکنون نوبت سلیقه ما نیست؟!

دوم: اگر به محتوای این نظم سروده ها در این دو سال دقت شود به راحتی می توان سیر تخریبی دولت را در خطاب ایهام دار به رییس دولت از آنها دریافت. تعابیر موجود دراین ابیات در کنایه به دکتر روحانی، ابلغ از تصریح است البته این بدان معنا نیست که دولت تدبیر و امید دولتی بی نقص و عیب است اما بحث بر سر این است که از ابتدای انقلاب، چه در زمان امام و چه پس از آن، عملکرد کدام دولت بی نقص وعیب بوده و دراین صورت کدام عقل سلیم ایجاب می کند که مداحی با گشاده دستی در صرف وقت مردم نماز گزار با سلایق سیاسی متفاوت، و در وقتی استثنایی و طلایی، در رویکردی یک سویه و غیرمنصفانه به نقد و تخریب رییس دولت و بعضی سیاست های آن بپردازد؟ 

آیا تریبون نمازعید فطر جای نقد دولت است و مردمی که پس از یک ماه تمرین و تکرار بندگی برای اقامه نماز عید می آیند برای شنیدن چنین مطالبی به مصلای تهران می آیند؟ اگرجواب منفی است که منفی است! آیا فقط عذرخواهی مسولان ستاد اقامه نمازعید که هنوز -و بگمانم تاهیچوقت!-  شاهد آن نیستیم!، کفایت می کند؟ و آیا حتی عذرخواهی احتمالی دست اندرکاران، جبران چنین تضییع حقی خواهد بود؟

سوم: من دراین نوشته سراسر ملال! به دنبال موشکافی محتوای شعرهایی که خوانده شد، نیستم اما به دلیل اینکه بیش از 35 سال است دستی در سرودن شعر داشته و دارم همین یک مصرع را که شاعر به رییس دولت- مثلا از باب نصیحت- گفت که ، اگر از نقد برآشفته می شوی:" صف اول منشین، بین جماعت جا هست!" شاهد مثال می آورم که سناریو نویسانی که امثال میثم مطیعی را با برنامه ریزی قبلی درطول سال برای قرائت چنین اشعاری پشت چنین تریبون حساس و پربیننده ای می فرستند دم خروس را از زیرعبایشان بیرون داده اند و در قالب این مصرع، عملا دارند خطاب به  دکتر روحانی می گویند: شما که تحمل نقد نداری، بعنوان رییس دولت، در صف اول نماز که نه در صف اول خدمتگزاران ریاست قوه مجریه کشور! - چون دیگران هم درصف نماز نشسته اند و رییس دولت نیستند!- چه می کنی؟! بهتر است دولت را وا نهی و بروی و بین جماعت بنشینی تا ناکامی ما که تحمل این شکست را نداشته و هنوز نداریم! جبران شود مجددا انتخاباتی بشود و شاید راه برای روی کارآمدن جناب رییسی باز شود! و این یعنی ترفند و تلاش کودکانه القای ناکارآمدی دولت و رییس آن و در نتیجه ناامید کردن مردم از رای به روحانی آن هم از تریبون مثلا مقدس نماز عید!

چهارم: اشتباه نشود .من در این نوشته به اتفاقی که دوبار افتاد، معترضم. معنای آن نیست که به دولت روحانی بخصوص در این ماه ها و روزها نقدی نداشته و ندارم .دیروز با خود می گفتم کاش آقای هاشمی بود و وقتی در این روزها شاهد بالا رفتن نرخ ارز وسکه  ومسکن و.. بود وقتی می دید دولت قیمت خودروهای تولیدشده از ماه ها قبل موجود در انبار شرکت های خودرو سازی را برای عرضه به مردم افزایش داده است – که خوشبختانه دیروز دراین زمینه و البته با تاخیر صدای رییس دولت هم از این سیاست ارکان دولت درآمد!- به رییس دولت عتاب و خطابی می کرد که : شما در این شرایط سخت اقتصادی دارید با مردم چه کار می کنید؟

 حالا اینکه جناب روحانی چقدر گوشش بدهکار این خطاب ها و عتاب های آقای هاشمی بود بماند! 

چه من بارها شاهد بودم که گاه، برخی دلسوزان کشور و نظام که در ملاقات با آقای هاشمی نسبت به بعضی عملکرد های دولت وسیاست های شخص دکتر روحانی انتقاد هایی می کردند و از وی توقع تذکری به او داشتند که بالاخره، روحانی با حمایت شما و آقای خاتمی توانست بر رقیب پیروز شود، با لحنی رنجیده و البته تلخ می فرمود: خیلی خوب، من این نکاتی را که گفتید به آقای دکتر روحانی می گویم ولی این را هم بدانید که ایشان غالبا به حرف های من گوش نمی دهد!