در این بخش از زاویه ای دیگر به لوازم احساس رضایت در مردم می پردازیم و آن ضرورت ارتباط سازنده با مردم، پاسخگویی و ارائه گزارش خدمات است.

خوب است در این مورد سخنان امام را خطاب به دولتمردان را که 16 دی ماه 1359 بیان شده، بازخوانی کنیم: «گرفتاری امروز ما، همین اختلافاتی است که مشاهده می‌شود. شما هر چه کار بکنید اگر اختلافات را کوشش نکنید که رفع بشود، کارهای شما را آن کسانی که بخواهند یک عیبی بگیرند به آن، عیب می‌گیرند. هیچ شکی نیست اینهایی که افتاده‌اند دور بازار و کوچه و این طرف و آن طرف و سمپاشی می‌کنند، آنها، این کارها را می‌کنند. و اگر شما در همان سطح بالا، این اختلافات را کوشش کنید که با عقل و تدبیر، در رفعش بسیار کوشش کنید ان شاءاللّه‌ یک آرامش روانی پیدا بشود، و کارها در آن آرامش زود انجام می‌گیرد، بهتر انجام می‌گیرد. این مسائلی را که به من گفتید در یک همچو اتاق محدودی، بهتر این است که هر یک از آقایان که متکفل یک امری هستند، وقتی کاری انجام می‌دهند بروند در رادیو بگویند و از مردم بخواهند که هر کس اشکالی دارد که مثلاً ما بر خلاف می‌گوییم، بیایند اطلاع بدهند. در روزنامه‌ها اطلاع بدهند، خودشان بیایند در محضر عمومی اطلاع بدهند که این حرفی که ما راجع به برق زدیم، راجع به اسفالت زدیم، راجع به کارهای دیگر زدیم چنانچه مردم اعتقادشان این است که این طور نیست و کاری انجام نداده است جمهوری اسلامی، بلکه عقب رفته است از زمان طاغوت، هر که این ادعا را دارد، بیاید بگوید که ما در این مواردی که داریم می‌گوییم که «عمل کردیم»، بیایند بگویند که نخیر، شما عمل نکردید. و اگر نیامدند و نگفتند، معلوم می‌شود که ما عمل کردیم. و مردم گوش ندهند به حرف اینهایی که می‌گویند که دولت هیچ کاری نکرده و نمی‌تواند هیچ کاری بکند. من نمی‌گویم که بعد از اینکه این را هم اعلام کردید، باز مسائل نیست اما کم می‌شود، در بین مردم کم می‌شود. ولو آنهایی که می‌خواهند بگویند، می‌گویند، اما مردم دیگر باورشان نمی‌آید. این سکوت شما از کارهایی که انجام می‌دهید، البته بعضیش را می‌گویند اما همه‌اش را نمی‌گویند. شما هر کدام که در هر وزارتخانه‌ای هستید، وزیر هر وزارتخانه‌ای هستید، مقیَّد باشید به اینکه کارهایتان را بگویید به مردم. آن چیزی که نباید گفت، آن عبادات شخصی آدم است که نباید بگوید. اما کارها و خدمتهایی را که شما کردید، اگر نگویید فساد دارد؛ یعنی موجب تضعیف می‌شود. لکن اگر به ملت بگویید، بیاید هر کسی بگوید مسائل خودش را که ما این کارها را کردیم، در تلویزیون، در رادیو اعلام کند و بعد هم اعلام کند که هر کس مخالف با این کارهایی است یعنی ما کارهایی را که کردیم، می‌گوید ما صحیح نمی‌گوییم، بیاید بگوید...».

چند نکته مهم از این توصیه ها قابل استفاده است: اول، بلااشکال دانستن تشکیک در عملکردها. دوم، ضرورت پاسخگویی به ابهامات و پرسش ها. سوم، تأثیر این امر در رفع اختلافات و حاکم شدن آرامش روحی در جامعه. چهارم، ایجاد فساد در جامعه و تضعیف آن در پی عدم بیان دستاوردها.

واقعیت این است که دولت ها مختلف در کشور در ارتباط سازنده با مردم و خصوصا در بخش رسانه ای و تبلبغاتی همواره مشکل اساسی داشته و دارند. تا سالها مسئولان اساسا ضرورت ارتباط رسانه ای با مردم را مورد توجه قرار نمی دادند و اکنون نیز که دوران رسانه های یکسویه مدتهاست به پایان رسیده و رسانه های تعاملی جایگزین شده اند باز هم نمی توان گفت که مسئولان و دستگاهها التفات کافی نسبت به ماهیت و شیوه کاریرد این رسانه های دو سویه را داشته باشند.

در حالی که امام چهار دهه پیش مسئولان را به رفتن به دل ابهامات و تخطئه ها فرا میخواند امروز که سالها می گذرد و نقش رسانه ها با آن زمان قابل قیاس نیست هنوز نه تنها ارائه گزارش عملکرد، بلکه پاسخ به ساده ترین ابهامات با اخلال رو به روست و اینجاست که به قول امام امکان ایجاد فساد در جامعه به وجود می آید؛ فسادِ شایعه و دروغ و بدبینی و در نهایت یأس و ناامیدی.

به شایعه روزهای اخیر در مورد کمیته امداد بنگرید که چگونه فضای عمومی را تحت تأثیر قرار داد. چرا علیه یک سازمانی چون عظیم با این وسعت عملکرد در سطح ملی، با یک خبر جعلی باید زیر سوال رود؟! اگر  در هر نهادی سیستم اطلاع رسانی به عنوان رکن اصلی تقویت می شد چنین شایعاتی هرگز امکان جولان نمی یافت. حالا فرض کنید همین شایعات برای کلیت نظام اداره کشور هم می تواند مطرح باشد(که می شود)؛ آیا این خطری برای وحدت دولت و ملت و امید به آینده نیست؟! آیا این خلاء به قول امام موجب فساد و تضعیف جامعه نخواهد شد؟

یادمان نرود که رمز و راز پیوند امام و مردم و تحقیق شعار کلیدی «همه با هم»، صداقت با مردم و توصیه اکید ایشان بر عدم پنهان کاری در امور کشور بود؛ در چنین حالتی مردم در مشکلات هم با مسئولان همراهی خواهند کرد.