امام خمینی (ره) والله اسلام تمامش سیاست است؛ ***** مقام معظم رهبری: به گفتار امام و کردار امام اهتمام بورزید ***** امام خمینی(ره): ان شاء الله ما اندوه دلمان را در وقت مناسب با انتقام از امریکا و آل سعود برطرف خواهیم ساخت و داغ و حسرت حلاوت این جنایت بزرگ را بر دلشان خواهیم نهاد 1367/4/29 ***** امام خمینی(رحمة الله علیه) : حکومت آل سعود، این وهابیهای پست بیخبر از خدا بسان خنجرند که همیشه از پشت در قلب مسلمانان فرو رفته‌اند 1366/5/12***** امام خمینی (ره) شهادت در راه خدا مسئله ای نیست که بشود با پیروزی در صحنه های نبرد مقایسه شود، مقام شهادت خود اوج بندگی و سیر و سلوک در عالم معنویت است ***** امام خمینی (ره): ما تابع امر خداییم، به همین دلیل طالب شهادتیم و تنها به همین دلیل است که زیر بار ذلت و بندگی غیر خدا نمی رویم ***** امام خمینی(ره) ”من برای آنکه شما جوانان شایسته ای هستید، علاقه دارم که جوانی خود را در راه خداوند و اسلام عزیز و جمهوری اسلامی صرف کنید تا سعادت هر دو جهان را دریابید.„ ***** حُسنُ الخلاقِ یُدِّرُ الرزاقَ وَ یونِسَ الرِّفاقَ؛ خوش اخلاقى روزى ها را زیاد مى کند و میان دوستان انس و الفت پدید مى آورد. «نهج الفصاحه، ح 781»***** امام خمینی(س) علم همراه تهذیبِ نفس است که انسان را به مقام انسانیت می رساند .هم در علم کوشا باشید و هم در عمل و هم در تهذیب اخلاق ***** بايد مسائل اسلامي حل بشود در اينجا و پياده بشود. بايد مستضعفين را حمايت بكنند، بايد مستضعفين تقويت بشوند حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحیفه امام – جلد 6 – صفحه 461 ***** اهمیّت فضای مجازی به انداره ی انقلاب اسلامی است "مقام معظم رهبری" ***** آن کسی قلمش قلم انسانی است که از روی انصاف بنویسد. امام خمینی (ره) ***** همان طوري که در سابق عمل مي‌شد، روضه‌خواني بشود، مرثيه گفته بشود، شعر و نثر در فضايل اهل بيت و در مصائب آنها گفته بشود. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام – جلد 15 – ص 332 ***** نگذاريد پيشكسوتان شهادت و خون در پيچ و خم زندگي روزمره خود به فراموشي سپرده شوند. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام، ج 21، ص 93 ***** من در ميان شما باشم و يا نباشم، به همه شما وصيت و سفارش مي‌کنم که نگذاريد انقلاب به دست نااهلان و نامحرمان بيفتد. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام، ج 21، ص 93 ***** پيامبر اسلام نيازي به مساجد اشرافي و مناره‌هاي تزئيناتي ندارد. پيامبر اسلام دنبال مجد و عظمت پيروان خود بوده است که متأسفانه با سياست‌هاي غلط حاکمان دست‌نشانده به خاک مذلت نشسته‌اند. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام، ج 21، ص 80 ***** پيغمبر اسلام تمام عمرش در امور سياسي بود، تمام عمرش را صرف كرد در سياست اسلامي، و حكومت اسلامي تشكيل داد. حضرت امام خميني قدس سره الشريف صحيفه امام، ج 15، ص 11 ***** امام به همه فهماند که انسان کامل شدن، علی وار زیستن و تا نزدیکی مرزهای عصمت پیش رفتن افسانه نیست. مقام معظم رهبری ***** راه ما راه امام خمینی است و در این راه با همه قدرت و قاطعیت خود حرکت خواهیم کرد. مقام معظم رهبری


 

 

 

تاريخ انتشار: 30 تير 1397 ساعت 22:23:50
امیرحسن‌ چهل‌تن:
رسانه ملی مدام بیسوادی و جهل می‌پراکند

رسانه ملی چهره عبوسی است که مدام بیسوادی و جهل می‌پراکند

چهلتن می‌گوید: ادبیاتمان هم مثل خیلی چیزهای دیگر محفلی شده یعنی 12-10 نفر دور هم جمع می‌شوند و درباره کارهای خودشان حرف می‌زنند. نخبگان غایب‌اند و یا شاید اصلا وجود ندارند. اصلا اجازه نمی‌دهند ادبیات جنبه عمومی پیدا کند.

به گزارش ایلنا، تحولات اجتماعی و سیاسی و فرهنگی امروز چه جایگاهی در ادبیات داشته است؟ چرا امروز نویسندگانی که از بطن جامعه برخاسته‌ و گروه‌های مختلف اجتماعی سیاسی و فرهنگی ایران را نمایندگی ‌کنند، نداریم؟ چرا نسل تازه داستان‌نویس موفق نشده‌ تجربه‌های خود را در خدمت فرم گرفته و به تنوع داستان‌نوسی امروز کمک کند؟ اصولا در شرایط فعلی فرهنگی و اجتماعی؛ جایگاه لذت خواندن کجاست؟ و برای به وجود آمدن نویسنده حرفه‌ای در جامعه آیا سیاست‌های فرهنگی جامعه باید به سمت خاصی حرکت کند یا این اتفاق باید از دل تولیدات ادبی بیرون بیاید؟

امیرحسن‌ چهل‌تن (نویسنده) در گفتگوی پیش‌رو به این پرسش‌ها پاسخ داده و از تاوان مقاومت در برابر سانسور گفته است.

به اعتقاد شما تحولات اجتماعی و سیاسی و فرهنگی امروز چه جایگاهی در ادبیات دارد. چرا به نظر می‌رسد نویسندگانی که از بطن جامعه برخاسته‌ و به‌طور مشخص گروه‌های مختلف اجتماعی سیاسی و فرهنگی ایران را نمایندگی ‌کنند، نداریم و چرا نسل تازه داستان‌نویس موفق نشده‌ تجربه‌های خود را در خدمت فرم گرفته و به تنوع داستان‌نویسی امروز کمک کند؟

پاسخ روشن است؛ سانسور! برای ادبیات چیزی ویران‌کننده‌تر از آن وجود ندارد، برای زندگی هم البته همینطور. دستگاه مخوف سانسور، ادبیات را به سمت فضاهای غیرواقعی می‌راند و واقعیت را از عناصر حقیقی و ذاتی خود تهی می‌کند تا چیزی بی‌ربط به نام ادبیات تولید شود. ادبیات باید به زندگی ربط داشته باشد، به زندگی ما ربط داشته باشد؛ این مربوط بودن بسیار مهم است. مسخره این است که سانسور از نویسنده ایرانی توقع دارد برخلاف سنت هزار ساله ادب فارسی بنویسد و مثلا فکر می‌کند طرح اروتیسم یا اشکال متنوع عشق‌ورزی در ادبیات، یا مثلا در رمان یک پدیده غربی‌ست.

آنها ادبیات هزار ساله فارسی را نخوانده‌اند، ادبیات غرب را هم نخوانده‌اند، آنها اصولا هیچ چیز نخوانده‌اند و این گرفتاری بزرگ ماست. آنها فکر می‌کنند طرح گرایشات متنوع عاطفی در ادبیات بر اثر رخنه غرب در فرهنگ ما پدید آمده است، آنها نه تنها از فرخی و سنایی و سوزنی سمرقندی و محتشم کاشانی و ده‌ها شاعر دیگر غافلند بلکه حافظ و سعدی و مولانا را هم نمی شناسند. اولین حضور معشوق مذکر در ادبیات غرب در قرن هفدهم اتفاق می‌افتد توسط نویسنده ناشناسی که حتی جرئت نمی‌کند نامش را بر روی کتابش بنویسد، اما مولانا به شهادت اسناد تاریخی مثنوی را بر بالای منبر و در حضور آدم‌های معمولی کوچه و بازار سروده است و همه از محتوای برخی از حکایت‌هایش با خبریم. محتشم کاشانی که اصرار می‌شود فقط او را از طریق مرثیه کربلایش بشناسیم، رساله‌ای دارد به نام رساله جلالیه که شرح عشق شاعر است به یک مرد جوان. این رساله در اینترنت موجود است بروید بخوانیدش. دیگر از طرح مسائل اجتماعی چه بگویم که کفر ابلیس است. پس عجیب نیست اگر به ادبیات بی‌خاصیت امروز رسیده‌ایم.

معلوم است که نویسندگان امروز تسلیم می‌شوند، ایستادگی در برابر سانسور تاوان دارد، تاوانی سنگین. حداقلش این است که از انتشار آثارت محروم می‌شوی. حداکثر آن هم البته در خاطر همه هست، هنوز بسیار زود است تا اتفاقات شوم پائیز سال ۷۷ فراموش شود. من از خصومت با رمان فارسی سردرنمی‌آورم، این خصومت به زبان فارسی لطمه می‌زند.

در این فضا و در چنین شرایطی جایگاه لذت خواندن کجاست؟ این تعبیر که امروزه دیگر حتی جامعه کتاب‌خوان ما هم با لذت خواندن غریبه شده را چقدر درست می‌دانید؟

ببینید در این جامعه همه توصیه‌های اخلاقی بر مدار زجرکشی می‌چرخد؛ تقدیس گریه و مذموم بودن خنده از همین روست. در عین حال ادبیات ما فاقد هزل است، سعدی گفته است هزل در حکایت و داستان حکم نمک در طعام را دارد. قرن‌ها پیش منوچهری سرخورده از این اوضاع سروده است که سرچشمه‌های خوشی‌ها همه حرام هستند. رولان بارت در کتاب لذت متن با طرح «خوشی» در تمایز با «لذت» آثار مارکی دوساد را سرچشمه‌های خوشی می‌داند. پس با عنایت به توضیحی که در پاسخ سئوال پیش دادم می‌بینید که لذتِ خواندن آثاری که از زیر دست سانسور بیرون می‌آید منتفی‌ست. در کتاب‌های آموزشی ما مدام بر جنبه‌های اسکولاستیک ادبیات تاکید می‌شود و تنها همین جنبه از ادبیات کلاسیک ما در این کتاب‌ها برجسته شده است. جنبه‌های متنوع و شوخ و شنگ زندگی ممنوع است، ببینید رسانه ملی چه چهره عبوسی دارد.

همین تلویزیون که می‌تواند محلی باشد برای ترویج و تبلیغ رمان ایرانی آن را بایکوت کرده و نوشته‌های تبلیغاتی و عبوس را جانشین آن کرده است. نتیجه این شده که مردم نسبت به رمان ایرانی بی‌اعتنا شوند و لذت را در تماشای سریال‌های ترکی بجویند. فقط کسانی که با آمار سر و کار دارند می‌فهمند که تیراژ 300 نسخه‌ای برای یک جامعه 80 میلیونی یعنی چه! چهار کشور مهم اروپایی آلمان، انگلیس، فرانسه و ایتالیا حدودا جمعیت ما را دارند و ببینید تیراژ‌ کتاب‌هایشان چقدر است. وضعیت ما هرگز به این بدی نبوده است. کل تیراژ نشریات ایران امروز ۸۰۰ هزار نسخه است و این تازه به شرطی‌ست که آمار اعلام شده را واقعی بدانیم. ببینید اگر نشریات زرد، نشریات پرتیراژ ورزشی، جدول و غیره را از آن کسر کنیم چه باقی می‌ماند؟ در مقطع انقلاب دو روزنامه کیهان و اطلاعات هرکدام 1 میلیون نسخه تیراژ داشت، جمعیت ما کمتر از نصف بود و باسوادهایمان هم بسیار کمتر از امروز بودند. مسئول چنین اتفاقاتی کیست؟ سانسور فرهنگ مملکت را از بین برده است.

به اعتقاد شما ما الان در کجای ادبیات دنیا قرار داریم و شما چه مسیری را به عنوان نقشه راهگشای ادبیات و رمان امروز توصیه می‌کنید؟

بدیهی‌ست که برای یک آسیب‌شناسی درست، جدا از بحث سانسور باید ایرادات خودمان را هم ببینیم. رمان‌نویسی به طور کلی محصول جامعه شهری است. من تردید دارم که در ایران شهر پدید آمده باشد. ما نمی‌توانیم تراکم جمعیت، کثرت ساختمان‌ها و مغازه‌ها واتومبیل‌هایی که همه جا را اشغال کرده‌اند، پدیدآورنده شهر بدانیم. شهر‌نشینی یعنی سلوک شهری و فرهنگ شهری. از سوی دیگر ادبیات ما بخشی از جمهوری جهانی ادبیات است. امروز هر نویسنده‌ای در هر کجای دنیا که می‌نویسد خواه یا ناخواه با یک مخاطب جهانی روبه‌رو است و حاصل کارش به این جمهوری تعلق دارد. ما دیگر محدود به مرزهای ملی نیستیم اما از طریق رمان در گفت‌‌وگو با دیگران عاجزیم. اشتباه نشود، اشکال از زبان فارسی نیست، اشکال از ماست که نتوانسته‌ایم از این زبان، زبانی مناسب رمان بسازیم. چطور است که ما رمان‌های خوب اروپایی را می‌خوانیم، می‌فهمیم و با آدم‌ها و فضاهایش همذات‌پنداری می‌کنیم، اما آن‌ها در همذات‌پنداری با ما از طریق رمان‌هایمان ناتوانند؟ زبان در رمان ایرانی با زبان مشترک ادبیات جهانی فاصله دارد. مشکل دیگر رمان‌های ما ضعف پلات است. فکر می‌کنیم رمان یعنی نِکٌ و نال یا یک بیوگرافی خطی. تریبون در دست آدم‌های اهل نیست و رسانه ملی مدام بیسوادی و جهل می‌پراکند. ادبیات ما جای رشد ندارد چون کالای ملی محسوب نمی‌شود. اخذ مجوز برای انتشار کتاب خود یک مصیبت عظماست. تازه پس از انتشار چه؟ در نود در صد از شهرهای ایران کتابفروشی که کتاب‌های روز بفروشد اصلا وجود ندارد. ادبیات جز نوشته‌های سفارشی یا تبلیغاتی جایی برای حضور در رسانه ملی، در دانشگاه‌ها و کتاب‌های درسی ندارد؛ این ادبیات مدام تحت فشار قرار دارد. و نتیجه این شده که نسل جدید نویسندگان رمان می‌نویسند با 120 کلمه و این فاجعه است.

اساسا امروز این نگاه قطعیت یافته که نمی‌توان توقع کارهای پخته و مهمی را در ادبیات انتظار داشت. به اعتقاد شما برای به وجود آمدن نویسنده حرفه‌ای در جامعه آیا سیاست‌های فرهنگی جامعه باید به سمت خاصی حرکت کند یا این اتفاق باید از دل تولیدات ادبی بیرون بیاید؟

مسئله دو سویه است. در حال حاضر وضعیت فرهنگی جامعه به این صورت است که هرچه قدرت می‌خواهد تحمیل کند حالت انزجار پدید می‌آورد. این لازم است اما کافی نیست. تولید ادبیات در یک جامعه بسته اگر نه ناممکن، بعید و مشکل است. ابزار این کار را از دست ما گرفته‌اند.

پیام روزنامه نخواندن مردم این است که ما خبرهای شما را قبول نداریم، حرف‌هایی که باید زده شود روزنامه‌ها حتی یک کلمه‌اش را هم نمی‌نویسند. فضای مجازی به نوعی جایگزینی برای مطبوعات و رسانه‌های ما شده گرچه این فضا به شدت مغشوش است و نخبه‌ها وارد آن نمی‌شوند. این فضا هنوز به صورت جولانگاه ادبیات درنیامده است؛ همه این موارد وضعیت بسیار مشکلی برای ما به وجود آورده است.

شما چه نقدی به سوژه‌های داستان‌های امروز دارید. به نظر می‌رسد سیاه‌بینی محور اصلی سوژه‌ها شده است. حاکمیت این نگاه چه نوعی از فرایند ادبی را شکل می‌دهد و به اعتقاد شما در چنین فرآیندی که هر نویسنده‌ای نگاه مایوس‌وار به جامعه و اطراف خود دارد؛ خلاقیت امکان شکل‌گیری و بروز دارد؟ آیا نویسنده قادر هست در اثرش فردیت خود را دراماتیزه کند یا ناخواسته به نوعی تقلید مضمونی دست می‌زند؟

مثلا نویسنده ایرانی بنویسد هوا آفتابی، قیمت اجناس نازل، پلیس مهربان و زندگی دلپذیر است؟ اما جذب توریست وظیفه ادبیات نیست. ادبیات تحت تاثیر مستقیم فضای زیستی به وجود می‌آید. این ماجرا همه‌گیر است و نمی‌توانیم آن را صرفا یک ژست هنری تلقی کنیم. اینکه ادبیات ما یک ادبیات دپرسیونی است واقعیت دارد و این واقعیت ریشه در تجربیاتی دارد که چند دهه متوالی پشت سر گذاشته‌ایم. نمی‌شود تصمیم بگیرم که مثلا امیدوار باشم یا ناامید. ادبیات کارش امید دادن به جامعه نیست، این کار را دولت‌های نالایق به عهده گرفته‌اند و البته از عهده‌اش برنمی‌آیند. اما توجه کنید ما اگر بخواهیم بفهمیم روسی بودن در قرن 19 چه معنایی دارد داستایفسکی می‌خوانیم ادبیات باید چنین خاصیتی داشته باشد. از طریق شکسپیر می‌توانیم دوران او را درک کنیم یا حتی با خواندن حافظ. این ویژگی در ادبیات امروز ما وجود ندارد و علتش سیاه‌بینی نیست.

آقای چهلتن این روزها نوعی از نوشتن درحال شکل‌گیری است و آن داستان‌هایی است که نویسنده سوژه اصلی خود را از دل خبرها و گزارش‌هایی که لابه لای اخبار می‌شنود یا می‌خواند، بیرون می‌کشد. بعد همان خط خبری در یک پروسه شاخ و برگ یافته و دراماتیزه شده و داستان رئالی از آن بیرون کشیده می‌شود. شاید خیلی از داستان‌های شهری و آپارتمانی حاصل همین تجربه از نگارش هستند. این نوع مضمون‌گرایی آیا خلاقیت را در ادبیات پرورش می‌دهد یا قصه‌نویس در اینجا صرفا کار یک مستندساز و فیلمساز یا گزارش‌نویس را انجام می‌دهد؟

لابد منظورتان این است که در چنین آثاری نقش تخیل بسیار ضعیف می‌شود. اگر برای یک نویسنده ممتاز سه خصلت قائل باشیم که جهان‌بینی، قوه تخیل و قدرت تالیف هستند در این داستان‌ها نویسنده در بهترین حالت تنها می‌تواند قدرت تالیف خود را به نمایش بگذارد؛ این کارها معمولا فاقد یک تخیل قوی است.

زمانی دو قطبی‌سازی در ادبیات و همه آثار ادبی به نوعی به خلق آدم‌ها و شخصیت‌های متفاوت و دور از هم کمک می‌کرد و نویسنده ناچار بود که دست به خلق کلکسیونی از تیپ‌های متفاوت بزند که هریک مشخصه و کارکرد خود را داشتند. امروز خلق شخصیت‌های خاکستری و موازی هم موجب شده تمامی کارکترهای داستانی به شدت شبیه و نزدیک به هم باشند و تنوع در معرفی تیپ‌ها و کارکترها از میان برود. گرچه چنان دوقطبی‌سازی اساسا غیرواقعی به نظر می‌رسید اما این تجربه جدید آیا کمکی به خلاقیت ادبی کرده است و آیا محصولات ادبی بیش از اندازه شبیه به یکدیگر نشده‌اند؟

فاصله گرفتن از گذشته‌ای که از آن صحبت می‌کنید و سیاه و سفید ندیدن دنیا البته نکته مثبتی‌ست. مشکلات ما اینهایی که می‌گویید، نیست. در ضمن بگویم من به آینده ادبیات ایران خیلی امیدوارم. بالاخره تجربه‌های این سال‌ها هدر نخواهد رفت و به عنوان تجربه زیست جمعی با ما می‌ماند. از سوی دیگر شوقی که برای نوشتن وجود دارد خیلی قابل توجه است. درست است که این شوق اغلب با شور خام معصومانه‌ای همراه است و همه می‌خواهند هرچه سریعتر کتاب منتشر کنند. جالب است با اینکه هیچ تصویری از نویسنده در ذهن جامعه وجود ندارد و غیر از نویسنده‌های وابسته و غیرمستقل، نویسندگان حضور اجتماعی چندانی ندارند اما کشش برای نوشتن و نویسنده شدن این همه تند است.

مشکلی که از آن حرف می زنید شاید در این است که یک مجله نقد ادبی معتبر نداریم. در این صورت چگونه قرار است کارهایی که منتشر می‌شود محک بخورد؟ نمی‌توان با اختصاص یکی دو صفحه در یکی دو روزنامه دل خوش کنیم چراکه در این شرایط حتی خبررسانی درستی هم اتفاق نمی‌افتد.

 متاسفانه ادبیاتمان هم مثل خیلی چیزهای دیگر محفلی شده یعنی 12-10 نفر دور هم جمع می‌شوند و درباره کارهای خودشان حرف می‌زنند. نخبگان غایب‌اند و یا شاید اصلا وجود ندارند. اجازه نمی‌دهند ادبیات جنبه عمومی پیدا کند. حتی اجازه ندادند نویسندگانی که زیر عنوان کانون نویسندگان ایران دور هم جمع می شوند تاسیس پنجاه سالگی کانون خود را جشن بگیرند. به نظرم سیاست‌های فرهنگی به نتیجه رسیده است.

ما اگر در اقتصاد با فساد گسترده روبرو هستیم چه دلیلی دارد که در ادبیات با چنین فسادی روبرو نباشیم. یعنی همان سیاست‌ها و دست‌کاری‌ها و رانت‌ها اینجا هم جریان دارد. چندین موسسه درست کرده‌اند به نام‌های خانه ادبیات، بنیاد شعر و ادبیات داستانی، باغ کتاب و ... در همه این‌ها از نویسندگان خودی یکی مدیر است و یکی معاون و حقوق هم می‌گیرند. ادبیات که این‌‌طوری به وجود نمی‌آید.

حالا که حرف انجمن‌ها ادبی و نهاد‌های مدنی حوزه ادبیات شد، تصمیم جدید وزرات ارشاد برای اعطای شناسه به انجمن‌های ادبی و لزوم ثبت‌نام آن‌ها برای برخورداری از حمایت‌های احتمالی را چگونه ارزیابی می‌کنید؟

حمایت‌های احتمالی!؟ این دیگر از آن حرف‌هاست!





  تعداد بازديدها: 1493


 
نظرات خوانندگان:
 

نظرات حاوي توهين، افترا، تهمت و نيش به ديگران منتشر نمي‌شود.

نام:
پست الکترونيک:
متن پيام:


 
آخرين اخبار و مطالب 
مهدی پازوکی اقتصاددان:
مشکل اقتصاد ایران، جهالت مدیران رانتی و کوته‌بین است / مدیران سازمان برنامه و بودجه فارغ التحصیل دانشگاه‌های درجه چندمند
در اطلاعیه‌ای اعلام شد؛
درهای اصلی بهشت زهرا(س) در شب‌های قدر باز است
دکتر حسن روحانی : جلسه با فرماندهان سپاه برای صلح و صفا بود
واکنش زاکانی به حصارکشی و تغییرات در پارک قیطریه؛ «حتما در پارک‌ها مسجد می‌سازیم،‌ مسجد خوب هم می‌سازیم»
انتقاد ناصر امانی به شهرداری تهران/ ساخت مسجد در بوستان قیطریه موجب تخریب شعائر اسلامی و بدبینی می‌شود
واکنش تند مهاجری به خبر ساخت مسجد در پارک قیطریه؛ نوعی لجاجت است
پسر نتانیاهو هم از فلسطین اشغالی مهاجرت کرد
امان‌الله قرائی‌مقدم:
کوچک‌شدن طبقه متوسط؛ مهم‌ترین تغییر اجتماعی سال ۱۴۰۲/ جامعه ایران دیگر یک جامعه سنتی نیست
مالیات بر ارزش افزوده رسما ۱۰ درصد شد
آیت‌الله مکارم شیرازی: حجاب از طرفی واجب است و از طرف دیگر، نباید خشونتی در کار باشد / دشمن اصرار دارد قم را آلوده کند تا بتواند نتیجه گیری کند / باید اصرار بر پاک سازی شهر داشته باشیم
سازمان بین‌المللی مهاجرت: «ایرانیان در فهرست بالاترین میزان مهاجرت غیرقانونی برای ورود به بریتانیا»
حکایت کیسه بادام و راهی که به جماران ختم می‌شد
با مشاهده قیمت این داروها مغزتان سوت می‌کشد؛ از ژن درمانی و پیری زودرس تا سرطان چشم
گزارش آیت الله ایازی درباره انجمن مباحثات قرآنی ۸ فروردین
نرخ جریمه در تخلفات حادثه‌ساز ۵ برابر شد
حجت الاسلام والمسلمین مجید انصاری:
کشور ما توان بزرگی دارد؛ چرا باید شرایط طوری باشد که نخبگان ما به فکر مهاجرت باشند؟/ تریبون‌های نماز جمعه به دنبال دامن زدن به خشم و کینه نباشند/ سه انتخابات اخیر نشان داد در لبه خطر ناامیدی و واگرایی اجتماعی هستیم
یادداشتی از: حجت الاسلام والمسلمین هادی سروش
تحریف در "برخوردِمومنانه"
روایت محمدجواد ظریف از آغاز روند آستانه درباره سوریه/ از دبیرخانه شورای عالی امنیت ملی دستور دادند دکتر دهقان در نشست ها با روسیه و ترکیه شرکت نکند/ بخش نظامی ما از ابتکاری که ایران آغاز کرد، کنار گذاشته شد
امام(ره) چگونه از بزرگان استقبال می‌کردند؟
یادداشتی از: محمد مهاجری
آقای حداد! نقل چنار و پاجوش نیست

آرشیو همه مطالب


 
پربازديدها 
سردار مصطفی مولوی: آقا مهدی باکری و شهید کاظمی همیشه در خط مقدم می‌جنگیدند/ مهدی هیچ‌گاه اجازه نمی‌داد خاکریز جبهه به مسائل سیاسی آلوده شود/ لیدر جریان خالص‌سازی همه توان‌ش را برای تضعیف آقا مهدی به کار گرفت
باهتمام مهندس سعید رحیمی
امام خمینی (ره): من نگران اسلام هستم
با سخنرانی یادگار امام؛
مراسم تحویل سال نو در حرم امام خمینی(ره) برگزار می‌شود
دعاهای بعد از نمازهای واجب در ماه مبارک رمضان
واکنش علم الهدی به شرکت نکردن اکثریت در انتخابات: مراد از اکثریت، اکثریت متدین است نه اکثریت متمرد
اختصاصی:
خدیجه الکبری سلام الله علیها "پوستری آیینی از خانم شیرین نوشیروان"
پیام نوروزی مقام معظم رهبری به مناسبت آغاز سال ۱۴۰۳
در سخنرانی نوروزی ۱۴۰۳؛
رهبر معظم انقلاب: در گذشته کسانی بودند که از امکانات دولتی سوء استفاده کردند/ نباید اختلاف سلیقه و اختلاف سیاسی موجب نفرت پراکنی شود/ روز به روز جبهه مقاومت در غرب آسیا باید تقویت شود/ برای موفقیت از مشارکت مردم به معنای واقعی کلمه استفاده شود
مراسم آغاز سال 1403 در حرم مطهر امام خمینی(س)؛
سید حسن خمینی: از هرآنچه غیر خدا است، مأیوس شویم
اطلاعیه:
برگزاری مراسم تشییع و تدفین والده ی مرحومه ی اخوان تدریسی
پوستر:
برگزاری مراسم بزرگداشت مرحومه مغفوره حاجیه خانم اکرم السادات زارع (تدریسی)
اطلاعیه:
والده ی ماجده ی اخوان تدریسی دعوت حق را لبیک گفت
سردار رادان: تلخ است، اما دزدی به شغل تبدیل شده است
حجت الاسلام انصاریان : شیعه‌ای نباشید که مردم با شما از دین ببرند
گزارش تصویری:
تجلیل از هنرمند گرافیست آقای علی اکبر میرزایی در استان لرستان
بیانیه بسیج دانشجویی دانشگاه تهران پیرامون اخباری مبنی بر زمین‌خواری در محله ازگل: چگونه ممکن است بعد از هشدار رهبری، ائمه جمعه هنوز مشغول فعالیت‌ اقتصادی باشند؟! نهادهای نظارتی دقیقا مشغول چه فعالیتی هستند؟
پوستر:
اطلاعیه برگزاری مراسم سالروز ولادت با سعادت حضرت امام حسن (ع) در هیئت انصارالخمینی (ره)
حجت الاسلام والمسلمین فاضل میبدی:
بالای 50 درصد از مردم در انتخابات شرکت نکردند؛ این بی تفاوتی نیست، اعتراض است/ دولت و حاکمان این پیام را دریافت کنند/ اگر شورای نگهبان بخواهد با همین فرمان در انتخابات بعدی جلو برود، همدلی ایجاد نمی‌شود/ مخاطب سخنان رهبری مسئولان هستند
نامه ی رسیده
ابراز تشکر از اوژانس تهران
قائم مقام سازمان تبلیغات:
رویکرد‌های سلبی و تقابلی نه تنها در ترویج حجاب موثر نیست بلکه می‌تواند نتایج عکس داشته باشد / تبعیض اقتصادی به نارضایتی و بی‌اعتمادی مردم نسبت به نظام منجر می‌شود؛ این نارضایتی گاه به صورت بی‌حجابی و بدحجابی به عنوان نوعی اعتراض بروز پیدا می‌کند / استفاده از روش‌های قهری در برخورد با بدحجابی باعث شده تا برخی از افراد نسبت به حجاب و حکومت جمهوری اسلامی ایران دیدگاه منفی پیدا کنند


 
آمار بازديد از سايت 
تعداد بازدید امروز: 32066
تعداد بازدید دیروز: 42444
بازدید کل: 65619178
مشاهده آمار کامل
تمامي حقوق براي هيئت انصارالخميني (ره) محفوظ است.