داستان علیرضا دبیر اما این روزها در شرایطی برجسته شده که رئیس فدراسیون کشتی ایران تصمیم گرفته تیم ملی کشتی آزاد را برای انجام دیداری تدارکاتی در آمریکا همراهی کند. دبیر اما در آستانه این سفر در گفت‌وگویی تصویری از این گفته که شعار مرگ بر آمریکا به تنهایی کافی نیست و باید این مورد را در عمل نشان داد. فارغ از اینکه چنین اظهاراتی از سوی یک چهره کاملا ورزشی که اعتقادش بر این است که دنیای سیاست از دنیای ورزش جداست، تا چه حد می‌تواند در تعارض باشد، این جملات سوژه‌ای برای «فاکس‌نیوز» آمریکا شد تا به رئیس فدراسیون کشتی ایران بتازد. فاکس‌نیوز در گزارشی نوشته چرا آمریکا باید به فردی که رسما شعار مرگ بر آمریکا می‌دهد و می‌خواهد فراتر از این شعار عمل کند، ویزا دهد تا به صورت آزادانه به آمریکا سفر کند. فاکس‌نیوز در بخش دیگری از گزارش خود به این مورد اشاره کرده که چنین صحبت‌هایی از سوی دبیر در شرایطی مطرح می‌شود که او گرین‌کارت آمریکا را هم داشته است.

همین تضاد در صحبت‌ها باعث شده تا حالا علیرضا دبیر، رئیس فدراسیون کشتی ایران، در آستانه اعزام تیم ملی کشتی آزاد به آمریکا زیر ذره‌بین برود. علیرضا دبیر اما در مقام پاسخ برآمده و به‌تازگی عنوان کرده گرین‌کارت آمریکا را پس داده، چون از این کشور خوشش نمی‌آید. او همین روز گذشته اعلام کرده رسما به مسئولان آمریکایی گفته از کشورتان خوشم نمی‌آید.

اینکه چه اتفاقی افتاده که علیرضا دبیری که روزگاری برای گرین‌کارت آمریکا تلاش کرده و آن را به دست آورده، حالا تبدیل به چهره‌ای آمریکاستیز شده است که از این کشور خوشش نمی‌آید، مسئله‌ای پیچیده است و احتمالا می‌تواند برگرفته از تغییر عقاید افراد باشد. در عین حال، حتی در همین صحبت‌های روز گذشته علیرضا دبیر نیز باز تناقض وجود دارد. دبیر می‌گوید دعوت دوستانه به آمریکا را پذیرفته، چون مقابله با تیم ملی این کشور برای کشتی‌گیران ایرانی خوب است؛ با‌این‌حال او در واکنش به این موضوع که اگر آمریکا به او ویزا ندهد، چه می‌کند؟ می‌گوید از اعزام تیم به آمریکا انصراف می‌دهد. اینجا همان تناقضی است که درباره‌اش صحبت شد. اگر علیرضا دبیر پذیرفته که مسابقه با آمریکا به سود کشتی‌گیران ایرانی است، چرا می‌گوید اگر آمریکا به خودش ویزا ندهد تیم را اعزام نمی‌کند؟ او قرار است فردیت را به صلاح تیم ترجیح دهد؟ از طرفی، دبیر می‌گوید از کشور آمریکا خوشش نمی‌آید، ولی سؤال اینجاست چطور کسی که از آمریکا خوشش نمی‌آید ساعت‌ها در دوبی، در صف ایستاده تا ویزای این کشور را بگیرد و به آنجا سفر کند؟ داشتن گرین‌کارت، اظهارات ضد‌آمریکایی، واردکردن امور سیاسی به یک رخداد ورزشی، بیان حرف‌های عامه‌پسند و در نهایت اظهارنظرات ضدونقیض از فردی که خودش را دلسوز ورزش می‌داند، موضوعاتی است که علیرضا دبیر را بیش از هر زمان دیگری زیر ذره‌بین برده است.

او درست در روزهایی این اظهارات و اعتقادات را با صدای بلند جار می‌زند که ورزش ایران گرفتار اتفاق‌های ریز و درشتی است که بسیاری از آنها حاصل همین اظهارات بحث‌برانگیز است؛ داستان جودو، سختی‌های موجود سر راه شطرنج و البته نگرانی‌های روزافزون مبنی بر تنگ‌شدن عرصه بر رشته کشتی، همگی حاصل صحبت‌های تند از تریبون‌های رسمی توسط چهره‌های رسمی است. بیان چنین اعتقاداتی ایرادی ندارد و نمی‌شود بر اظهارکننده خرده‌ای گرفت، ولی به شرط آنکه حرف با عمل چنین افرادی همخوانی داشته باشد و از سوی دیگر پای این اظهاراتشان در مجامع بین‌المللی بمانند و مواضع را به صورت رسمی بیان کنند.

*شرق