«...سيد الشهدا سلام اللَّه عليه با چند نفر از اصحاب، چند نفر از ارحامشان، از مخدَّراتشان قيام كردند. چون قيام للَّه بود، اساس سلطنت آن خبيث را به هم شكستند. در صورتْ ايشان كشته شدند لكن اساس سلطنت را، اساس سلطنتى كه مىخواست اسلام را به صورت سلطنت طاغوتى درآورد. خطرى كه معاويه و يزيد براى اسلام داشتند اين نبود كه غصب خلافت كردند؛ اين يك خطر، كمتر از آن بود؛ خطرى كه اينها داشتند اين بود كه اسلام را به صورت سلطنت در مىخواستند بياورند، مىخواستند معنويت را به صورت طاغوت درآورند، به اسم اين كه «ما خليفه رسول اللَّه هستيم» اسلام را منقلب كنند به يك رژيم طاغوتى. اين مهم بود.
آن قدرى كه اين دو نفر ضرر به اسلام مىخواستند بزنند يا زدند جلوترىها آن طور نزدند. اينها اصل اساس اسلام را وارونه مىخواستند بكنند. سلطنت بود، شرب خمر بود، قمار بود در مجالسشان. «خليفه رسول اللَّه» و در مجلسِ شرب خمر؟! و در مجلس قمار؟! و باز «خليفه رسول اللَّه» نماز هم مىرود در جماعت مىخواند! اين خطر از براى اسلام خطر بزرگ بود. اين خطر را سيد الشهدا رفع كرد.
قضيه قضيه غصب خلافت فقط نبود. قيام سيد الشهدا سلام اللَّه عليه قيام بر ضد سلطنت طاغوتى بود. آن سلطنت طاغوتى كه اسلام را مىخواست به آن رنگ درآورد كه اگر توفيق پيدا مىكردند، اسلام يك چيز ديگرى مىشد. اسلام مىشد مثل رژيم 0052 ساله سلطنت.
اسلامى كه آمده بود و مىخواست رژيم سلطنتى را و امثال اين رژيمها را به هم بزند و يك سلطنت الهى در دنيا ايجاد كند، مىخواست «طاغوت» را بشكند و «اللَّه» را جاى او بنشاند، اينها مىخواستند كه «اللَّه» را بردارند، «طاغوت» را جايش بنشانند. همان مسائل جاهليت و همان مسائل سابق. كشته شدن سيد الشهدا سلام اللَّه عليه شكست نبود چون قيامْ للَّه بود، قيامِ للَّه شكست ندارد .
خداى تبارك و تعالى مىفرمايد : فقط يك موعظه- همه موعظهها را حالا. يك موعظه- من دارم. پيغمبر اكرمْ واسطه، خدا واعظ، ملت مُتَّعِظ. من فقط يك موعظه- بيشتر از يك موعظه ندارم. إنّما أعِظُكُمْ بِواحِدَةٍ أنْ تَقُومُوا للَّه اين كه براى خدا قيام كنيد؛ وقتى كه ديديد كه دين خدا در معرض خطر است، براى خدا قيام كنيد.
امير المؤمنين مىديد كه دين خدا در خطر است، معاويه دارد وارونه مىكند دين خدا را، براى خدا قيام كرد. سيد الشهدا هم همين طور براى خدا قيام كرد. هر وقت ديديد- اين يك مطلبى است كه براى يك وقت نيست؛ موعظه خدا هميشگى است- هر وقت ديديد كه بر ضد اسلام، بر ضد رژيم انسانى، اسلامى، الهى خواستند كه قيام كنند، خواستند وارونه كنند مسائل اسلام را، به اسم اسلامْ اسلام را بكوبند، اين جا للَّه بايد قيام كرد. و نترسيد از اين كه شايد نتوانيم، شايد شكست بخوريم؛ شكست تويش نيست ...»
** صحيفه امام ، جلد هشتم ، صفحه 9 و 10 **
