آغاز فروردین ماه برای یاران امام (ره) خاطره تلخی را به یاد می آورد. اول فروردین ماه 1388 بود که همسر امام خمینی (ره) به دیار باقی شتافت. خدیجه ثقفی بعد از سالها تلاش در راه اعتلای اسلام به امام امت پیوست و یاران را در سوگ خود نشاند.
به گزارش پایگاه اطلاع رسانی و خبری جماران به نقل از دبیرخانه همایش بانوی انقلاب، ... در این مطلب نظرات برخی دیگر از شخصیت های مذهبی و یاران امام را در آستانه برگزاری این همایش در مورد شخصیت و صفات والای این بانوی بزرگ مطالعه خواهید کرد.
آیتالله محمّدعلی گرامی: مردان موفق، مرهون بانوان خود هستند
من فکر میکنم که لازم است به خانمهایی که حاضر میشوند با یک روحانی ارزشمند ازدواج کنند از همان ابتدا گفته شود که حساب خودشان را بکنند که میخواهند با چه شخصیتی زندگی کنند و چه وظیفهای دارند. چرا که بیشتر کسانی که موفقیتهایی در صحنه اجتماع و حتی در صحنه علمی داشتند، مرهون خانمهایشان بودند که با آنها همکاری کردند. در واقع مردان موفق، مرهون بانوان خود هستند.
آیت الله سیّد مهدی امام جمارانی: شجاعت بانوی انقلاب، زبانزد بود
زندگی خانم قبلاً خیلی اشرافی بود. با زندگی بعدی که همسر یک روحانی بود، بسیار متفاوت بود، ولی در عین حال شخصیت خانم ایجاب میکرد در تمام مسائل با امام(ره) وفاداری و سازش داشته باشند. حتی گاهی ایشان متحمل فقر هم بودند و مرحوم حاج احمد آقا نقل میکردند که مادرم بسیار خانم شجاعی بود ضمن اینکه بسیار خوش بیان و بسیار خانم متعین و متشخصی بود. خیلی هم شجاع و با قدرت روحی عجیبی بود. ایشان نقل میکرد شبی که امام(ره) دستگیر شدند و آمدند به تهران مرحوم، آقا مصطفی آن شب خیلی بیتابی میکرد و گریه میکرد یک مرتبه خانم برگشت و حسابی پرخاش کرد. به مرحوم آقا مصطفی که مصطفی شجاعت و شهامت و شخصیت را از پدرت یاد بگیر. چرا اینقدر جزع میکنی؟ و این نهیبی که خانم به آقا مصطفی زدند موجب شد که یک قدری آرامش پیدا بکند.
آیتالله محمّدرضا رحمت: اصلاح مشکلات کنونی جامعه با الگوسازی رابطه امام و بانوی انقلاب
از اخلاقیات ایشان این بود که ایشان بسیار مؤدب بود. خانم امام بسیار مؤدب بود. من در بین دوستان و رفقایی که با ایشان معاشرت داشتیم کسی را سراغ ندارم که بگوید مثلاً خانم فلان جا فلان حرف سبک را حتی زده باشد. همیشه با همه اشخاص محترمانه صحبت میکرد و همانطور که با حضرت امام با احترام رفتار میکرد با بقیه مردم هم که رفت و آمد داشتند.
آن چه که برای زن ها و جامعه ما مهم است این است که این زن و شوهر یعنی امام و خانم ایشان ده ها سال با هم زندگی کردند. نمیدانم شنیده اید کس دیگری گفته است یا نه؟ وقتی که حضرت امام رحلت فرمودند و خانم که تشریف آورد سر جنازه امام، اول پای امام را بوسید. ببینید این چه معنایی دارد. دیگر امام زنده نبود که توقعی از امام داشته باشد! ولی آن علاقه شدید و احترام شدیدی را که به امام داشت چنین ابراز کرد. تمام این خانوادههایی که امروز با هم اختلاف دارند اگر بررسی کنید ریشهاش به همین دو جمله برمی گردد که زن و شوهر به هم احترام نمی گذارند و هر کدام میگویند که حرف من باید بشود زن میگوید حرف من. مرد میگوید حرف من. اگر این الگو را یعنی امام و خانمش را در جامعه مطرح کنیم که این زن و شوهر هیچ گاه با هم اختلاف نداشتند و همیشه با هم با احترام برخورد میکردند و مردم از این الگو استفاده کنند، جامعه ما اصلاح میشود.