یکی از رساترین سخنان امام ، بیاناتی است که ایشان بعد از شهادت مرحوم شهید بهشتی ایراد می کنند. حضرت امام در این سخنرانی با تجلیل از آن مرحوم و مؤسسین حزب جمهوری می فرمایند: «من البته تمام حزب را که من نمی‌شناختم و نمی‌شناسم، لکن افرادی که این حزب را ایجاد کردند، خوب، من می‌شناختم. من آقای خامنه‌ای را بزرگش کردم. من آقای هاشمی را بزرگ کردم، من آقای بهشتی را بزرگش کردم.»
حضرت امام در این سخنرانی ابتدا به حکمت الهی و فلسفه ی مصایبی اشاره می کنند که بر انقلاب نازل می شود. ایشان به آثار شهادت سید الشهداء و بسیاری دیگر از حوادث تاریخی اشاره می کنند و در قسمتی از آن به نتایج حاصل از شهادت دکتر بهشتی توجه داده و می فرمایند:«شما می‌بینید که در زمانی که مرحوم آقای بهشتی زنده بودند، چه وضعی پیش آوردند این اراذل ، و ایشان را یک چهره دیگری نشان داده بودند که آن روز در خیابانها هم بر ضد ایشان تظاهرات می‌کردند، صحبت می‌کردند و نمی‌دانستند قصه را. شهادت ایشان اسباب این شد که یک بهره بزرگی ما برداشتیم و آن اینکه ثابت شد که آن انحراف بوده است، آن کار آنها انحرافی بوده است.»
لبّ فرمایش ایشان در این سخن خلاصه می شود:«از این مسائل هی پیش می‌آوردند، لکن هر ضرری که به ما وارد شد ، یک نفعی هم پهلویش بود بزرگتر؛ یعنی، ما عمده نظرمان این بود که برای اسلام نتیجه بگیریم. ما می‌خواستیم بهره برداری برای اسلام بکنیم..... خدای تبارک و تعالی گاهی این طور می‌کند که یک کسی خودش، خودش را زمین بزند؛ مِثل مَثَل آن که روی شاخه نشسته بود و پایینش را اره می‌کرد. این طور شد که خودشان، خودشان را از بین بردند»
نکته مهم در کلام امام آن است که آدمی باید بتواند از تلخی ها پلی به سوی پیروزی بسازد. سختی ها اگر با تدبیر همراه شود، نه تنها مفید است بلکه سکوی پرش به سوی توانمندی های بیشتر و بازشناسی توانایی های پنهان مانده است. به تلخی ها و مشکلات نباید به چشم مصیبت نگریست، بلکه باید آنها را لطف خدا برای عبور راحت تر از گذرگاه هایی دانست که چه بسا بدون آمادگی امکان آن میسر نیست.
امام البته به شرط این امر هم توجه می دهند که « خوش بینی به خدا» است . ایشان می فرمایند:«در هر موقعی که هر چه واقع شد- خدای تبارک و تعالی حالا در این مواقعی که برای ما پیش آمد- خدای تبارک و تعالی یک چیزِ زیادتری نصیب ما کرد»
امروز نیز وضع ما همین است. چه بسا ترامپ و امثال او با تلاش به ظاهر «ضرر زننده »، زمینه یکی از بدترین آفات انقلاب را از بین ببرند و «وحدت ملی » را به ما بازگردانند، به ما یادآور شوند که باید «همه با هم » باشیم. دست از اختلافات بیهوده برداریم. بیشتر به فکر محرومین باشیم. راه را به روی فقرا بگشاییم. از نیروی جوان کشور بهره گیریم و از گردنه های سخت به مدد الهی عبور کنیم.
*جماران
