حسین وارث آدم
آنها که تن به هر ذلتی می‌دهند تا زنده بمانند مرده‌های خاموش و پلید تاریخند.
آیا کسانی که سخاوتمندانه با حسین (ع) به قتلگاه خویش آمده‌اند و مرگ خویش را انتخاب کرده‌اند در حالیکه صدها گریزگاه آبرومندانه برای ماندنشان بود و صدها توجیه شرعی و دینی برای زنده ماندنشان بود توجیه و تاویل نکرده‌اند و مرده‌اند اینها زنده هستند؟
آیا آنها که برای ماندشان تن به ذلت و پستی رها کردن حسین (ع) و تحمل کردن یزید دادند؟ کدام هنوز زنده‌اند؟

حسین وارث آدم
هرکس زنده بودن را فقط در یک لش متحرک نمی‌بیند زنده بودن و شاهد بودن حسین (ع) را با همه وجودش می‌بیند حس می‌کند و مرگ کسانی را که به ذلت‌ها تن داده‌اند تا زنده بمانند می‌بیند.
شهید نشان می‌دهد و می‌آموزد و پیام می‌دهد که در برابر ظلم و ستم ای کسانی که می‌پندارید نتوانستن از جهاد معاف می‌کند و ای کسانی که می‌گویید پیروزی بر خصم هنگامی تحقق دارد که بر خصم غلبه شود نه! شهید انسانی است که در عصر نتوانستن و غلبه نیافتن با مرگ خویش بر دشمن پیروز می‌شود و اگر دشمنش را نمی‌کشد رسوا می‌کند.

حسین وارث آدم
شهید همچون قلبی به اندام‌های خشک مرده بی‌رمق این جامعه خون خویش را می‌رساند.
بزرگ‌ترین معجزه شهادتش این است که به یک نسل، ایمان جدید به خویشتن را می‌بخشد شهید حاضر است و همیشه جاوید.کی غایب است؟
حسین (ع) یک درس بزرگ‌تر ازشهادتش به ما داده است و آن نیمه‌تمام گذاشتن حج و به سوی شهادت رفتن است.
حسین مراسم حج را به پایان نمی‌برد تا به همه حج‌گزاران تاریخ نمازگزاران تاریخ مؤمنان به سنت ابراهیم بیاموزد که اگر امامت نباشد اگر رهبری نباشد اگر هدف نباشد اگر حسین (ع) نباشد و اگر یزید باشد چرخیدن بر گرد خانه خدا با خانه بت مساوی است.

حسین وارث آدم
بگو ای همه کسانی که به پیام توحید به پیام قرآن و به راه علی (ع) و خاندان او معتقدید خاندان ما پیامشان به شما ای همه کسانی که پس از ما می‌آیید این است این خاندانی است که هم هنر خوب زیستن و خوب مردن را دارد زیرا هرکس آنچنان می‌میرد که زندگی می‌کند.
پیام اوست به همه بشریت که اگر دین دارید دین و اگر ندارید حریت و آزادگی بشر مسؤولیتی بر دوش شما است..
شهیدان ما ناظرند ، آگاهند ، زنده‌اند و همیشه حاضرند و نمونه عملند و الگویند و گواه حق و باطل و سرگذشت و سرنوشت انسانند.