بارزترین ویژگی شخصیت ممتاز امیرالمومنین حضرت علی علیه‌السلام در حکمرانی که توانست نام و یاد و سیره آن حضرت را ماندگار کند، عدالت بود. این ویژگی بقدری بارز است که حتی غیرمسلمانان نیز با آن آشنائی دارند بطوری که نویسنده مسیحی لبنانی جرج جرداق، نام کتاب عظیم خود درباره حضرت علی را «صوت العداله الانسانیه» گذاشت.
ملت ایران با قیام علیه ظلم رژیم فاسد پهلوی و براندازی آن رژیم که مظهر استعمار خارجی و استبداد داخلی بود، به برقراری عدالت علوی در این کشور امیدوار بود. مردم ایران، عدالت علوی را در وجود امام خمینی یافته بودند که انقلاب اسلامی را رهبری کرد و نظام جمهوری اسلامی را بنیان نهاد. گفتار و رفتار بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی، به روشنی نمایاننده عدالت علوی بود و توصیه‌های او درباره مستضعفان و پابرهنگان و البته اقدامات عملی او برای رفع محرومیت آنان نیز امیدواری به استقرار عدالت علوی در کشور را به جان آحاد مردم تزریق می‌کرد بطوری که در جستجوی عدالت بودن و پای‌بندی به لوازم آن به فرهنگ عمومی در جامعه ایرانی تبدیل شده بود.
شورش‌های قومی تحریک‌شده از جانب قدرت‌های استعماری خارجی، تحمیل جنگ 8 ساله توسط حزب بعث عراق و سوءاستفاده‌هائی که گروه‌های تروریستی داخلی از شرایط ویژه سال‌های اول بعد از پیروزی انقلاب اسلامی کردند، موانعی بر سر راه استقرار عدالت به وجود آوردند و تحقق این آرزوی شیرین را به تعویق انداختند. بعد از پایان جنگ تحمیلی، هرچند ترمیم ویرانی‌های برجای مانده از جنگ و فشارهای خارجی در مسیر پیشبرد اهداف عدالتخواهانه نظام جمهوری اسلامی خلل ایجاد می‌کردند، ولی عزم و اراده پولادین ملت و همکاری مردم با مسئولین موجب شد کشور در زمینه‌های زیادی از قبیل صنایع دفاعی، علوم پزشکی، توسعه زیرساخت‌ها، عمران و آبادانی، کشاورزی، ارتباطات و امور فنی و صنعت به پیشرفت‌های قابل قبولی دست یابد و زمینه را برای تحقق اهداف عدالتخواهانه فراهم نماید.
متاسفانه کشمکش‌های سیاسی و منازعاتی که برخلاف مصالح کشور میان جناح‌های سیاسی بر سر کسب قدرت به وجود آمد و ادامه یافت، به بروز مفاسد اقتصادی گسترده‌ای منجر شد که راه را بر تحقق عدالت اقتصادی بست. سیاست‌های غلط و مخرب دولت‌های نهم و دهم چه در سرکوب آزادی‌های داخلی و چه در زمینه دشمن‌تراشی‌های خارجی، راه را برای پیدایش بحران اقتصادی ناشی از سوء‌مدیریت داخلی و تحریم‌های خارجی باز کرد. برخلاف آنچه عده‌ای می‌گویند، تحریم‌ها در پیدایش و گسترش بحران اقتصادی کاملاً موثر بودند و زمینه را برای عدم دست‌یابی به عدالت فراهم ساختند.
حفاظت از نظام جمهوری اسلامی و آفت‌زدائی از آن، وظیفه حتمی همگان است. همه باید با تمام توان برای بازگشت عدالت به جامعه تلاش کنیم تا نظام جمهوری اسلامی بتواند آنطور که ذات و جوهر وجودی این نظام اقتضا دارد، به حیات خود ادامه دهد. این آرزو هرگز با وجود فاصله طبقاتی وحشتناکی که اکنون در جامعه ما وجود دارد، محقق نخواهد شد. این فاصله طبقاتی را آن دسته از مسئولانی که خود در رفاه قرار دارند و مشکلات اقتصادی جامعه و سختی‌های معیشتی مردم را لمس نمی‌کنند، نمی‌توانند برطرف کنند. عدالت علوی را فقط کسانی می‌توانند برقرار کنند که در زمان حکمرانی نیز همچون علی علیه‌السلام به خلوت یتیمان و بینوایان و بی‌سرپرستان و پابرهنگان راه داشته باشند و خود را به خاطر اینکه در قلمرو حکمرانیشان گرسنه‌ای پیدا می‌شود ملامت کنند. ما که بسیاری از مسئولانمان و فعالان سیاسی چپ و راستمان در ناز و نعمت زندگی می‌کنند و از وجود کودکان کار که از سطل‌های زباله تغذیه می‌کنند یا خبر ندارند و یا با اینکه خبر دارند، شب‌ها با خیال راحت خوابشان می‌برد، نمی‌توانیم عدالت علوی را برقرار کنیم. نظام جمهوری اسلامی فقط با جان مایه عدالت علوی می‌تواند ادامه حیات بدهد. این نظام با فداکاری‌های پابرهنه‌ها تاسیس شده و همه باید این واقعیت را بدانیم که خطرناک‌ترین تهدید برای این نظام، پابرهنه‌تر شدن همین پابرهنه‌هاست.