عوامل بسیار زیادی بر افزایش اجاره بها تاثیرگذار است که از جمله آن‌ها می‌توان به نرخ رشد جمعیت و مهاجرت‌ها اشاره کرد اما به نظر من نکته حائز اهمیت این است که دولت بدون در نظر گرفتن شرایط فعلی بی‌محابا همچنان به وعده دادن‌های خود ادامه می‌دهد.
این در حالی است که در شرایط فعلی هیچ زمینه‌ای برای تحقق وعده‌های کمتر از کنترل اجاره بها نیز فراهم نیست. ما هنوز درگیر کمبود درآمد‌های حاصل از فروش نفت هستیم و دولت منابع بسیار زیادی را برای تامین هزینه‌های بخش‌های مختلف نیاز دارد. این کمبود‌ها نشان می‌دهد که دولت در برخی وعده‌های اولیه‌اش مانده و واقعا جای تعجب دارد که چطور باز هم وعده‌های جدید می‌دهد.
با همه این اوصاف من بعید می‌دانم دولت بتواند اجاره بها را کنترل کند. اگر برای این مسئله برنامه‌ای داشت صراحتا بازگو می‌کرد و انقدر مبهم صحبت نمی‌کرد.
من فکر می‌کنم دولت تصور می‌کند با گفتار درمانی می‌تواند تا حد زیادی روی فضای روانی مردم تاثیرگذار باشد در حالی که مدت‌ها ست که مردم به دلیل خلف وعده‌های متعدد مسئولین و تصمیم گیران و دولتمردان به این وعده‌ها اعتماد ندارند. بنابراین نمی‌توان با گفتار درمانی اذهان عمومی را متقاعد کرد. آن هم در شرایطی که قیمت‌ها هر لحظه در حال تغییر هستند و سیر صعودی را طی می‌کنند. دولت عملا تاکنون اقدامی در جهت کنترل قیمت‌ها در زمینه مسکن نکرده است و نمی‌تواند هم کاری انجام بدهد تا مسئله تحریم‌ها بر طرف شود. تا زمان رفع شدن تحریم‌ها نه بی‌ثباتی قیمت‌ها حل می‌شود و نه روند افزایشی آن کنترل می‌شود. اگر تحریم‌ها رفع شود شاید زمینه‌ای فراهم گردد تا بخشی از این بی‌ثباتی‌ها به آرامش برسد و از آن جا به بعد است که شاید دولت بتواند اقداماتی انجام دهد تا از طریق استفاده از پول‌های بلوکه شده برخی سیاست‌ها را اجرایی نماید.