جی پلاس، امام خمینی (س) در بیست و سوم اردیبهشت ماه سال 52 در پاسخ به نامه سید شاه محمد حسین مصباح از روحانیون شیعه افغانستان که با آن حضرت مراوده داشتند و گویا نامه هایشان به دست امام نرسیده بود، چنین نگاشتند. متن نامه امام در ادامه مطلب آمده است:

 "بسمه تعالی

10 شهر ع 2 93

خدمت جناب مستطاب سید الاعلام و ثقة‌ الاسلام آقای مصباح ـ دامت افاضاته

مرقوم محترم واصل، سلامت و توفیق جنابعالی را از خداوند تعالی خواستار است. مرقوم شده بود که مکتوبی از جانب بعض محترمین آنجا ایصال شده و جواب نرسیده است؛ در نظر ندارم چنین مطلبی را. ممکن است نامه نرسیده باشد یا جوابش.[1] در هر حال از حضرات آقایان محترمین که درصدد تفقد اینجانب بوده‌ اند متشکرم. سلام اینجانب را به آقایان ابلاغ فرمایید. از جنابعالی و سایرین امید دعای خیر دارم. والسلام علیکم و رحمة‌ اللّه‌.

روح‌ اللّه‌ الموسوی الخمینی"

1 ـ همکاری و همدستی دولت افغانستان با رژیم ایران، موجب شده بود که از رسیدن نامه‌ های امام خمینی به دست صاحبان آن در افغانستان جلوگیری شود. این برنامه با شدت بیشتری در ایران هم از سوی ساواک به مرحلۀ اجرا درمی‌آمد. در مورد رابطۀ رژیم ایران با دولت افغانستان و کمک های دربار ایران به مقامات دربار افغانستان، ر. ک. یادداشت های اسداللّه‌ علَم، وزیر دربار شاهنشاهی در کتاب «من و شاه».

صحیفه امام؛ ج 2، ص 501