تنها کشوری که به نام اسلام علوی و با شعار برپائی حکومت مستضعفان توانست از یک نظام سیاسی با تمام ویژگی‌های حکمرانی برخوردار باشد، ایران است. بدون تردید، پیروزی انقلاب اسلامی در ایران واقعه‌ای بسیار بزرگ، باشکوه و کاملاً استثنائی در تاریخ این کشور و حتی در انقلاب‌های جهان بود و شخص امام خمینی که این انقلاب را رهبری کرد، کاری کرد کارستان که در نیمه قرن چهاردم هجری شمسی، بی‌نظیر بود. مردم ایران نیز با همراهی تاریخ‌سازشان که با رهبری انقلاب برای به پیروزی رساندن انقلاب و سپس برای به ثمر نشاندن آن کردند، انصافاً حماسه آفریدند.
هم مردم و هم رهبر انقلاب اسلامی، ایران را کشوری می‌دانستند که می‌تواند با تکیه بر تعالیم اسلام ناب محمدی، در درجه اول ملت خود را از استضعاف در تمام زمینه‌ها نجات دهد و مردم را به یک زندگی سعادتمند برخوردار از مواهب مادی و معنوی برساند و در مرحله بعد به ملت‌های تحت ستم در سراسر جهان کمک کند از قید و بندهای ظلم و استضعاف رها شوند و جهان را برای ظهور که یک تفکر جمعی و مشترک میان پیروان ادیان توحیدی است آماده نماید. وجود یارانی فداکار برای انقلاب در میان اقشار مختلف مردم از دانشگاهی گرفته تا روحانی، کارمند، کارگر، اصناف و زنان و مردان، این نوید را به همگان می‌داد که تحقق این آرمان بزرگ امکان‌پذیر است. مقابله فداکارانه با شورش‌های داخلی، حماسه‌ آفرینی‌های کم‌نظیر در دفاع مقدس، ازخودگذشتگی مثال ‌زدنی در خنثی‌سازی تحریم‌ها و فشارهای سیاسی و اقتصادی و مقاومت هوشیارانه در برابر تهاجمات رنگارنگ فرهنگی، هنر مردم ایران بود که توانست در دهه‌های اول و دوم بعد از پیروزی انقلاب اسلامی آرمان‌های انقلابی را به پیش ببرد و نظام جمهوری اسلامی را به عنوان یک نظام حکومتی کاملاً مردمی در جهان مطرح و بلندآوازه نماید.
مراجعه به تاریخ این دو دهه این واقعیت را به اثبات می‌رساند که پای‌بندی به الزامات انقلاب اسلامی و عمل به آرمان‌ها و اصول مطرح شده توسط بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی توانست امیدها را در داخل و خارج ایران به اراده و خواست مردمی که با تکیه بر تعالیم اسلام توانستند حکمرانی تماماً مردمی را تاسیس کنند مضاعف کند. بسیاری از ملت‌ها از این نظام و این انقلاب برای نجات خود و کشورشان از اسارت حکومت‌های جائر الهام گرفتند و به نتایج درخشانی نیز رسیدند. در خود ایران نیز شکوفائی استعدادها زمینه را برای پیشرفت‌های چشمگیری در زمینه‌های مختلف علوم و صنایع فراهم ساخت و گام‌های بلندی برداشته شد. اینها واقعیت‌های ملموسی هستند که هرچند عده‌ای از روی ناآگاهی یا اغراض سیاسی تلاش می‌کنند نادیده‌شان بگیرند و یا به وارونه‌سازی متوسل شوند ولی آنچه در تاریخ به ثبت رسیده و در معرض دید عموم قرار دارد را هرگز نمی‌توانند نادیده بگیرند.
آنچه مستمسک این افراد قرار می‌گیرد، بحران اقتصادی امروز کشور است که موجب فقر و فلاکت توده مردم و ثروت ‌اندوزی بی‌حد و مرز عده‌ای خاص شده است. این فاصله طبقاتی که متاسفانه هر روز بیشتر هم می‌شود، نه با آرمان‌ها و اصول مطرح شده توسط بنیانگذار نظام جمهوری اسلامی سازگاری دارد و نه در خور شان مردم ایران است. در کشور ثروتمندی همچون ایران، قابل قبول نیست که فقر به مردم چهره نشان بدهد و ارزش پول ملی به اندازه‌ای کاهش پیدا کند که مردم نتوانند برای زندگی روزمره خود برنامه‌ریزی کنند. بحران اقتصادی متاسفانه اعتقاد مردم به اصول و ارزش‌های دینی و انقلابی را سست کرده و در مواردی بطور کامل از بین برده است. عامل اصلی این خسران بزرگ، اصرار بیجا بر سیاست‌های غلط و میدان دادن به افراطیونی است که با ظواهر دین سروکار دارند و از اسلام ناب محمدی بیگانه‌اند. ادامه این وضعیت، نظام جمهوری اسلامی را با خطر جدی مواجه خواهد کرد. چنین وضعیتی قطعاً مورد رضایت امام زمان علیه‌السلام که اکنون در آستانه سالروز ولادت آن حضرت قرار داریم نیست. برای زمینه‌سازی ظهور باید در شیوه حکمرانی کنونی تجدید نظر جدی صوت بگیرد و جامعه ما به جامعه‌ای از هر نظر الگو تبدیل شود.